geKREST voor de KERST

Vrijdagavond stroomstoring
Vrijdagavond besloot hij er mee op te houden. We waren de spullen binnen aan het zetten toen opeens binnen de stroom uitviel. Nadat de nieuwe stop erin zat de computer weer aangezet, maar helaas hij had een paniek boodschap. Die avond niks meer aan kunnen doen, het kassasysteem blijkt te zijn overleden en begraven in een kapotte harde schijf. De helpdesk meldde dat het een hardware probleem was en zij daar niet meer over gingen…..

Zaterdag gekrest
De volgende ochtend direct naar de computershop, kijken wat er te redden viel. Bar weinig, dus dat wordt een nieuwe computer. De helpdesk kon nog wel uitleggen welke computer er dan nodig zou zijn en dat ze maandagmorgen om 8 uur op de zaak aanwezig waren. Misschien konden ze nog iets redden van de harde schijf. De laatste backup was gemaakt voor de Jongerendag in juni………… (jaja…, ik weet het…., ik kan het uitleggen…., maarre…., ja ’t is stom…..)
Een nieuwe computer gekocht, da’s wel het laatste waar we op zaten te wachten. Deze zaterdag was ongewoon stil vanwege de sneeuw en dat ziet er al dagen niet al te best uit. Jammer, want we hebben zulke mooie spullen in de winkel….. En dan ook nog een nieuwe computer…… Ik vind het echt zwaar allemaal…..

Zondagpreek
De sneeuw valt die nacht in dikke lagen en deze zondagmorgen kan ik ook geen boekentafel meenemen naar de kerk. Dat heeft overigens toch niet zoveel zin, want veel kerkgangers blijven met dit weer ook liever thuis en gelijk hebben ze.

De preek liegt er niet om. Uit Zacharia, over de kandelaar en de voortdurende stroom van de Heilige Geest in ons eigen leven en over ‘Niet door kracht, noch geweld, maar door mijn Geest zal het geschieden’. Een preek over activisten, realisten en fatalisten. Ik heb het gevoel van activitst naar realist, naar fatalist te gaan in mijn eigen leven. Ik weet het soms niet. Als de voorganger zegt dat die Zerubbabel wel 17 jaar heeft moeten ploeteren en wie van ons ploetert er nou zo lang, schiet ik vol. Ik ploeter al bijna 40 jaar denk ik met een lijf vol zelfmedelijden. Ja, zegt de prediker, het leven is geen sprint, maar een marathon. Hij heeft absoluut gelijk, maar ik heb op dit moment het gevoel dat het leven meer een hordeloop is. Als je het ene obstakel uit de weg hebt geruimd, volgt direct een nieuwe…… Ik heb het zwaar die morgen in de dienst, zeker als de dames een paar prachtige liederen staan te zingen….
Ik had beloofd om ook de tweede dienst te blijven om met vrienden naar huis te rijden. Er waren zo weinig mensen vanwege de sneeuw dat besloten werd door te gaan op het thema van de eerste dienst en in een kringetje getuigenissen te geven van goeie en slechte ervaringen. Ja, daar zat ik dan, kon niet anders dan wat van mijn gevoelens delen. En ja, natuurlijk ook van Zijn bijzondere liefde voor mij.

Maandagmorgen blues
Ik ben al vroeg aan het stofzuigen en dweilen, zoals elke maandagmorgen. Tegen 11 uur wordt ik gebeld door de helpdesk. Ze hebben de oude en nieuwe computer gekregen, maar helaas…., het lukt niet om de gegevens van de harde schijf af te halen…. Dat betekent een halfjaar klantenadministratie, producten, prijswijzigingen, verkoopstaten, enz. enz. kwijt. Niets aan te doen, dus de ouwe back-up erbij gehaald.

Niets aan te doen…., ik heb het jaren geleden ook eens meegemaakt. Op het moment dat ik de vergunning voor de MarktAktie binnen had, crashte de toenmalige computer. Iedereen zei, niks meer aan te doen, loslaten en overgeven. Ik was eigenwijs en vond in een computerblad bij de Bruna een adres van data-recovery en binnen een paar dagen had ik alles weer terug. Toen voor mij een goeie les dat ik gewoon mijn eigen hart moest volgen en niet fatalistisch hoefde te blijven zitten.
Maar nu? Ik zocht wat adressen op het internet op van bedrijven die gegevens van gecrashte harde schijven konden halen. Zaten wel aardige prijskaartjes aan van om en nabij de 1000 euro.

Maandagmiddaggebed
Eerst maar eens met Jan overleggen over wat wijsheid was en wat eigenwijsheid. Ik weet het soms niet. We praten over de preek van gisteren en over ‘Niet door kracht, geweld, maar door mijn Geest’ en over het doorgaan en over de marathon en de hordeloop, maar ook over Samma. Die Samma uit de Bijbel. Het bijzondere is dat er over hem alleen maar staat dat hij zich opstelde op dat land en de Filistijnen versloeg. Hoe die dat nou gedaan heeft weten we niet. Jan dacht met een ezelskaak, maar dat was iemand anders. We lezen het stukje nog even samen. We hebben het ook over gewone praktische zaken en de consequenties van het verlies van gegevens en de tijd die het zal kosten om alles, maar dan ook alles weer stuk voor stuk te moeten invoeren. We zijn het er over eens dat we toch nog een nieuwe poging moeten wagen om een specialistisch bedrijf de gegevens te laten opzoeken. Daarna hebben we het nog even over het feit dat we de laatste weken bijzonder onder vuur liggen, de strijd is heftig. Dus besluiten we om eerst maar te bidden voor alles en deze week.

Ik kom niet veel verder dan ‘Lieve Vader, U weet alles….” als de telefoon gaat. Eerst probeer ik nog ongestoord door te bidden,als ik me bedenk dat niemand hem kan opnemen en het al lang na 1 uur is, dus ik zeg tegen de Lieve Vader dat ik zo terug kom.
Ik neem de telefoon op en het is de helpdesk. De computer is klaar en kan opgehaald worden en……., ze hebben toch nog kans gezien de gegevens van de kapotte schijf te halen……………… Was een extra leuk kerstkadootje voor me, zeiden ze nog. Inderdaad een extra leuk kadootje van het Kind van Kerst. Oh, wat hou ik toch veel van Hem! Ook van zijn ongelooflijke humor op dat moment.
Hij geeft, nog voor we Hem er om vragen en boven bidden en bedenken.

Maandagavond.
De computer is weer terug. Tenminste de nieuwe. Alle gegevens staan er op, teruggevonden en wel. Nee, hij werkt nog niet. De printer kan hij niet vinden en de scanner begint te piepen en er zal vast nog wel het e.e.a. niet helemaal perfect zijn ingesteld. Maar morgen om half negen ben ik de eerste die bij de helpdesk aan de telefoon hangt en op m’n knieën onder de toonbank de juiste kabeltjes op de juiste plekjes inplug.

Nou ja, ik ga voor die tijd nog maar even op mijn knieën naar die andere Helpdesk van mijn Hemelse Vader. Ik ben tenslotte een realist die inmiddels weet dat ze in de Hemel nog meer verstand hebben van computers…..

Hij overlaad mij met zegeningen.....

Hij overlaad mij met zegeningen en ik voel me weer jong als vroeger….. psalm 103 (het boek)

Daar begon vanmorgen mijn dag mee. Wat een heerlijke tekst om je verjaardag mee te beginnen!!! En oh zo waar! Wat een zegeningen in mijn leven. Ik moet ze nodig weer eens tellen, zoals ik ooit heb gedaan in mijn zegeningenboekje. De laatste weken hebben mensen het in Samma mogen doen in de wonderboom en hopelijk ook in het wonderboekje dat we in grote getale hebben liggen! Zo werd ik vandaag gezegend door allerlei lieve berichtjes langs de digitale snelweg van mensen ‘all over the world’. Ze zijn me allemaal even lief. En wat een verscheidenheid aan mensen! Ik hou zo van die veelkleurigheid.

Ik was niet eens van plan om dit jaar mijn verjaardag te vieren, maar de verrassing werd met het uur groter. Nu heb ik meerdere bossen vrolijke bloemen in mijn kamer staan. Mijn zoon rik besloot voor mij te koken, hij zou een paar vrienden meenemen. Uiteindelijk werden het een man of 12 aan lieve veelkleurige mensen. Sommigen ontmoette ik voor het eerst. Om zes uur gaven 4 internationale profs een prachtige bellenblaasverjaardagsshow voor mijn deur… Wow, wow, en nog eens wow!
Kijk maar naar de filmpjes op youtube.
Een andere heel bijzondere zegening die ik boven bidden en denken heb gekregen de afgelopen weken is een supereigenwijze smart. Al 18 jaar heb ik geen auto meer gereden en eigenlijk durfde ik het niet meer en ik was al heel lang in de veronderstelling dat ik nooit meer zou (durven) autorijden. En toen kreeg ik opeens die smart. Zomaar vanuit het niets van lieve vrienden die niet eens mijn rijangst kenden. En nu ben ik al twee weken aan het oefenen en raad eens wat? Ik vind het steeds leuker worden? Is dat geen enorme onverwachte zegening. Maar toch……….. zo’n smart is leuk, lieve vrienden zijn fantastisch, maar misschien is toch nog steeds het allermooiste de zegen van het leven zelf. Morgen, een dag na mijn verjaardag, ga ik naar de begrafenis van een geliefd familielid. Slechts 44 jaar oud geworden laat hij een vrouw en drie jonge kinderen na. Al 2 jaar lang knokt hij tegen die dodelijke ziekte en vorige week heeft hij het moeten opgeven. Wat een zegen dat hij jezus heeft leren kennen en naar zijn eeuwig huis is verhuisd. Maar wat een verdriet voor degenen die hij achterlaat. De dood hoort bij het leven roept er dan weer een of andere wijsneus. Ik weiger dat aan te nemen. De dood hoort helemaal niet bij het leven. Het is zo onnatuurlijk als het maar wezen kan. Gelukkig heeft onze heer met zijn dood de dood overwonnen! Ik zie uit naar de dag dat we al die lieve mensen weer terug mogen zien. En tot die tijd dank ik hem voor elk jaar dat hij me erbij gegeven heeft. En tot nu toe zijn het er al 57. Dat zijn er nog niet zoveel als mijn moeder die er 97 kreeg, maar veel meer dan nico die er maar 44 heeft gehad, of dat kindje van 2 dat door een ongeluk om het leven kan.



Count your blessings, is de titel van een nieuwe dvd van de gaither homecoming friends. En weet je, als je je zegeningen telt, dan word je net als bij het beluisteren naar deze dvd, gewoon hartstikke dankbaar voor alles wat je hebt en is alles wat je niet hebt opeens veel minder erg.

Ik wens je ook een overdaad aan zegeningen toe!!

draaiorgel in de kerk

Sinds een tijdje ben ik vertegenwoordigster van onze straat in een groter stadsoverleg met winkeliers en bedrijven. Een leuke actieve club waar veel ideeën vandaan komen. Zo waren we de laatste keer aan het brainstormen over wat we met kerst en met Valentijnsdag kunnen doen in de stad om veel mensen de stad in te krijgen. Want onze mooie binnenstad is het waard en winkeliers hebben het nodig.

Ik heb geen idee hoe we er bij kwamen, maar op een gegeven moment ging het over de kerk (en ik was er niet over begonnen) en over de St. Jan. Ze vertelden over de Refo500 dag die daar plaats vond en de meesten dachten dat ik daar wel alles van zou weten. Ik probeerde voorzichtig uit te leggen dat ik wat evangelischer was van huis uit, dus dat ik hier minder van wist. Altijd leuke gesprekken waar je vaak wat meer van jezelf, maar vooral van je geloof kwijt kunt. Het was leuk om te horen dat deze mensen zich heel positief uitlieten over hoe de St. Jan bezig was. Toch niet zo stijf als ze vaak vooringenomen denken. Ja, zei iemand, ik was heel verbaasd dat ze toen en toen zelfs het draaiorgel in de kerk hadden. Dat had ik toch nooit gedacht, zomaar een draaiorgel. Ja hoor, daar heb je ’t weer, dacht ik en schoot hardop in de lach. Natuurlijk keken ze me allemaal met grote ogen aan. Ik legde hen uit hoe grappig ik het vond, omdat het eigenlijk de omgekeerde wereld is.
Het orgel was van ouds her een instrument op de kermis, met of zonder wielen er onder. Er is ooit iemand geweest die dat instrument naar de kerk heeft gebracht. Er zijn hele kerkscheuringen door ontstaan, want het zou het instrument van de duivel zijn. Hoe kon men dat nou in de kerk plaatsen om er gewijde psalmen bij te zingen. Tegenwoordig vinden we het kerkorgel ongeveer het meest heilige instrument dat er bestaat, maar de oorsprong is gewoon het instrument van de kermis. Het zou pas wat zijn als we het kerkorgel weer de straat op zouden brengen.

Toch is het raar dat we ons als christenen sommige muziek hebben toegeëigend en dat christenen en niet-christenen het als muziek voor de kerk bestempelen. Ik gebruikt het voorbeeld vaker, maar je kent misschien wel het gezang: “Wilt heden nu treden voor God onze Heere. Hem bovenal loven van harte zeer…..”
Een gezang met een degelijke melodie, typisch geval van een oude hymn zou je denken. De werkelijkheid is totaal anders. Het was ooit een melodie van een liedje dat in Engeland heel populair was in de kroegen. Het had zelfs een beetje vulgaire tekst: “I once had a girl and her name was Mathilde. She hugged like a bear and she looked like one too…”

Ik weet niet wat er zou gebeuren als we de liedjes van Frans Bauer of de Deurzakkers zouden gebruiken voor de nieuwste opwekkingsbundel. Zouden er net als eeuwen geleden kerkscheuringen door ontstaan omdat die liedjes ‘van de duivel’ zijn? Ik weet het niet, maar ik vrees het wel. Want meestal leren we niks van de geschiedenis en blijven we gewoon vooringenomen mensen, christen of geen christen en beslissen we dat sommige muziek bij de kerk hoort en sommige muziek niet. Dat gaat al eeuwen zo door, dus ’t zal nog wel tot de wederkomst duren voor het overgaat. Ikkanniewachte!!

tranentrekkers

We zitten midden in een presentatie bij de platenmaatschappij. Ik weet niet zo goed waar ik kijken moet, want ik heb opeens tranen in mijn ogen.Het lied dat gedraaid wordt raakt me vanaf het eerste tot het laatste moment. Maar ja dit is een ‘zakelijke’bijeenkomst met een paar winkels en een aantal persmensen. Ik durf Jan ook niet aan te kijken, bang dat het dan alleen maar erger wordt. Het lukt om de ogen net niet al te nat te laten worden dat het langs mijn wangen glijd. Gelukkig het nummer is afgelopen.............. Volgende nummer van dezelfde cd wordt aangekondigd. Ik voel de bui al hangen...... Ik kijk even naar opzij naar Jan en ja hoor,nu zie ik een klein druppeltje op zijn wang. Dit is mooi, dit raakt ons! Het laatste nummer dat ze van de CD laten horen is prachtig mooi, worship en symfonisch. We krijgen een pre-release copietje mee. Reken maar dat we hem enthousiast gaan verkopen. Dit is de nieuwe Michael W. Smith cd!!
En dat is er nog maar eentje voor het komende najaar. We horen de CD van Jars of Clay ‘Shelter’, veel geschreven vanuit de ervaringen van het afgelopen jaar , o.a. de overstromingen in mei in Nashville. Hier weinig op het nieuws geweest, maar echt verschrikkelijk, maar ook prachtig om te zien hoe men elkaar heeft geholpen in die tijd. Als er dan ook nog een prachtig nummer voorbijkomt met Mac Powell (Third Day) en Steven Delopoulos (Burlap to Cashmere) dan heeft Jars of Clay het al gemaakt met dit ene nummer. De rest is echt gigantisch mooi!!
Over MacPowell gesproken. Ook Third Day komt met een nieuwe CD uit. Ook die kregen we te horen. En...., Mac hoeft zijn m0ond maar open te doen en ik smelt....... Zo’n stem is er maar eentje van. Ookzij werken weer met allerlei mensen samen en ook deze CD is voortgekomen uit de crises in hun persoonlijk leven en in dat van anderen tot de kredietcrisis aan toe.
We begonnen deze morgen overigens met een CD van Brian Doerksen. Oh leuk, dacht ik. Nou dat is niet het goeie woord, indrukwekkend past meer bij de CD die Ground Level gaat heten.n Er hoort ook een DVD bij en pas dan kun je goed zien wat die titel inhoudt. De CD is temidden van de mensen opgenomen. Letterlijk in het midden, niet op een podium maar in een zaal, midden tussen de mensen. Omdat aanbidding niet persé van het podium naar de zaal gaat, maar we er allemaal deel van uitmaken. Behalve de muziek staan er op de DVD ook de verhalen van mensen uit de kerk van Brian op. Gewone mensen met bijzondere verhalen. Indrukwekkend is het goeie woord.
Op de terugweg hebben we nog veel gepraat over de bijzondere muziek die we vandaag gehoord hebben en vooral wat het met ons doet en nog meer hoe we dat jullie allemaal kunnen vertellen dit najaar. Want er is zoveel moois. Ik heb het nog niet eens gehad over de nieuwe van Amy Grant, de Newsboys, Hillsong, Matthijn Buwalda en noem maar op.
Je mag er ons altijd naar vragen. We gaan ook werken aan een nieuw systeem in de winkelwaarbij we jullie door middel van stikkers op de CD’s en boeken willen laten zien wat het met ons heeft gedaan.
De muziek verdient onze aandacht!
Dank God voor al die mooie muziek! Dank God voor al die geweldige muzikanten! Dank God dat zij hun muziek in dienst van die fantastische God willen gebruiken.

De stoelen op tafel….,

Er staan 4 oude stoeltjes op de grote tafels achterin de winkel.
Er komt een klant binnen:
‘Hé verkopen jullie nu ook stoeltjes?’
Een volgende klant:
‘Hebben jullie de winkel leeggehaald?’
Weer eentje:
‘Wat is het ruim geworden’
En toen:
‘Jammer dat jullie de uitverkoop hebben weggedaan...’Een andere:
‘Het is wel kaal daar’
En nog een:
‘Hebben jullie de vloer in de was gezet?’

Ik kan nog wel een heel tijdje doorgaan. Het is heel grappig om te zien hoe iedereen reageert op een paar stoeltjes op tafel en er meteen zijn eigen conclusie aan verbind.
Want feit is:
1. We hebben de uitverkoop niet weggedaan, de boeken en CD’s liggen gewoon ergens anders in de winkel.
2. We hebben gisteren de tafels weggehaald voor het zomerfeestje en ze net weer terug gezet.
3. Jan vindt stoelen op de tafels helemaal geweldig staan. Dat vond hij vroeger als kind op school al en nu nog steeds. Niks ernstigs, gewoon een onschuldige afwijking 
4. Vandaag was zijn kans om het zo neer te zetten omdat de tafels deze week leegblijven voor het volgende avondje met de Parachute band.
5. We verkopen al een hele tijd oude, leuke stoeltjes.
6. We vinden het gewoon leuk om jullie elke keer weer te verrassen met ongebruikelijke opstellingen in de winkel.
Hoedanook, we hebben er veel plezier om hoe de mensen reageren op zo’n opstelling. Het zet mij meteen weer aan het denken over hoe gauw we als mensen bepaalde situaties interpreteren en onze eigen, veel te snelle conclusies trekken. In dit geval onschuldig en ongevaarlijk, maar hoe vaak doen we dat niet verkeerd?

Gekkenwerk

The Importance of Being Foolish. Dat is de titel van een boek dat ik aan het lezen ben van Brennan Manning die ook ‘de Ontstuimige liefde van God’heeft geschreven.
Die titel spreekt me wel aan. Een beetje gek, misschien wel een beetje veel gek moet je zijn om bij Samma te werken. Ik ben blij dat ik dat ben en dat Jan het ook blijkt te zijn......
De afgelopen weken bleken we allebei hartstikke gek toen we bezig gingen met de voorbereidingen van de Muzikale Zomerfeestjes bij Samma. Ze kwamen onverwacht en zelfs ongevraagd naar ons toe. Opeens werden we van verschillende kanten benaderd om muzikanten in de winkel te ontvangen. Vanaf dat moment gingen we los.......!!
Want ja, zomaar wat muziek maken is wel leuk, maar het wordt pas echt wat als we er een complete belevenis van maken. Dus het decor wordt aangepast aan de artiest en wat ons betreft kan dat niet gek genoeg zijn. Het eerste avondje met Alexa James en Rory Partin vond plaats in het achtertuintje bij Samma. Hééérlijk eten, voor het grootste deel door Jan bereid stond opgediend in het kantoor dat geen kantoor meer was, maar prachtig aangekleed. Echt supergezellig allemaal!!
Vooral bij Rend Collective Experiment hadden we de smaak echt goed te pakken. Hun CD hoes, hun organische manier van werken, haalde al onze inspiratie los. Zowel de etalageruit als het kantoor werden omgetoverd tot een vrolijk bos. In het kantoor kwam het eten tussen de ‘bomen’ te staan. Jawel, dit keer door mij gemaakt (en nog lekker ook!!) Helaas was het een beetje regenachtig, dus het optreden moest binnen.Maar eigenlijk maakte dat de sfeer nog wel veel leuker. Tussen de boeken eten en genieten van een geweldig leuke band.
En dan de dag erna met een superduf hoofd de afwas doen omdat we geen plastic borden willen gebruiken en alles weer omtoveren tot winkel en kantoor. Ja, daar moet je wel een beetje gek voor zijn. Een dwaas, noemt de Bijbel dat. Zoals de titel van het boek zegt, is het belangrijk om dwaas te zijn.... Ben ik ff blij dat ik het zo al ben ;)
Maar we zijn dwaas met een reden. We willen het geweldige leven met Christus zichtbaar maken in alles wat we doen. Geen saai, maar een creatief, kleurrijk leven, geinspireerd door een fantastische God die we dankzij Christus onze Vader mogen noemen.
Rend Collective Experiment zei het zo mooi in hun CD hoes dat we elke keer als we naar Hem kijken, we in kleuren uitbarsten: "Thanks you to the One who these songs are about. The One who makes our lives burst into colour everytime we look at Him."
Ik blijf nog wel even gekkenwerk leveren. En als jij nou ook net zo gek bent en wat tijd over hebt, wil je misschien wel meehelpen om dit soort gekkenwerk te leveren. Want zonder gekheid...we zoeken nog nieuwe vrijwilligers bij Samma voor in de winkel of om mee te helpen bij activiteiten.

Schilderwerk

Schilderwerk.
Ik hou van kleuren. Nou ja, dat wisten jullie natuurlijk allang. Mijn kleerkast, mijn huis en Samma en zelfs mijn tuin zijn één groot kleurenpalet. Als ik dit schrijf zit ik in mijn achtertuintje met m’n laptopje te genieten van de geweldige dahlia’s in de tuin. Een enorme kleurenexplosie is het. Paars, roze, fluweelrood, oranje, geel en alle schakeringen er tussendoor. Wat een prachtkleuren en wat een prachtbloemen. Ik wist niet dat ze zo groot en zo kleurrijk bestonden. Ik kan er uren naar kijken en ik word altijd weer blij van al die mooie kleuren. Ik ben bijvoorbeeld niet van het minimalisme. Waarom zou ik van minder genieten als er zoveel meer is. Ik verdenk God ervan dat Hij het met me eens is als ik in mijn tuintje om me heen kijk. Hij vond één kleur groen niet genoeg, nee er zijn er in dit kleine stukje Gouda wel honderd ofzo en dat is alleen maar groen. En dan die soorten blaadjes,dat hou je toch niet voor mogelijk? Puntige, ronde, lange, korte, stevige en dunne, groot en klein. Daar is niks minimalistisch aan. Hoe meer, hoe mooier, moet God gedacht hebben toen Hij dit allemaal schiep. Maar ik dwaal af..., ik wilde het eigenlijk over schilderwerk hebben. We zijn al een tijdje bezig met schilderen bij Samma. We hebben de rustige zomermaanden benut om binnen het e.e.a. te schilderen. Een muur, de ramen, de roze kozijnen in het kantoor en nog meer. En eindelijk, na jaren heeft de huisbaas ook de buitenboel laten schilderen. Natuurlijk zoals dat hoort met een monument en zoals we er wetten voor hebben bedacht in de vastgestelde kleuren monumentengroen en roomwit. Dat hoort, vindt men in Nederland en daarom staat het in de gemeenteverordeningen. Want owee als je opvalt met een ander kleurtje. Ik gehoorzaam de overheid, ga er dus maar niet tegenin en ben blij dat het er in elk geval weer netjes en strak uitziet.
Ben blij dat ze nog geen wetten hebben voor de kleuren van de bloemen en het inrichten van m’n tuintje..... Die dahlia’s staan prachtig tegen het roomwitte van de nieuwgeschilderde muren en de op een scheef schuurtje lijkende achterkantis opeens een mooi eeuwenoud scheefstaand monument geworden.
Binnen mag ik het gelukkig zelf weten...;) Depaarse vloer in de winkel is weer bijgewerkt en de toonbank is met de kleur ´kus´ rood geschilderd. De wand erachter in warm oranje (gedaan tijdens één van de voetbalwedstrijden van oranje ;). Ook in mijn woonhuis aan het schilderen gegaan. Het zal je verbazen maar daar heb ik wel 6 potten roomwitte hoogglans leeggeschilderd. Jazeker, dezelfde kleur als de voorkant. En dit keer op de vloer in de woonkamer. Had ik jaren eerder moeten doen.De onbestendige houtkleur zullen velen prachtig gevonden hebben, maar ikzelf werd er niet vrolijk van. Maar die roomwitte kleur laat de paarse meubels en de kleurige boekenkast en de veelkleurige Braziliaanse gordijnen geweldig mooi tot zijn recht komen. En...., ja hoor.., mijn vreemd gevormde tafel is glansrijk oranje geworden. Ik word al blij als ik er aan denk  Misschien klinkt het voor jou oneerbiedig, maar ik stel me dan altijd voor dat God bezig was de aarde te scheppen en al het moois dat daarin was en dat hij ook zo blij kon worden als iets lukte en precies zo was als hij het zich bedacht had. Hier een bloem, daar een blad,daar wat groen en dan die nog een beetje anders rood. En dan te bedenken dat als je al die kleuren bij elkaar stopt je wit licht krijgt ofzoiets. Gaaf!!
En weet je wat nog het mooiste is. Die bloemen ruiken heerlijk..... Dat kun je van de verf niet zeggen. Ik zit niet voor niks buiten..... Na wekenlang schilderen van mij en anderen ben ik die lucht meer dan zat.Maar het resultaat mag er zijn.
Morgen nog even de voordeur van binnen en van buiten en dan mag het roze zonnescherm er eindelijk weer op. Doe mij maar more=more in plaats van less=more.
God geeft overvloedige genade en zegeningen en uitbundige liefde.

Plezier in je werk.....

Misschien heb je ze wel eens zien rijden. Die hele grote gele vrachtwagens met Centraal Boekhuis er op. Een van de mooiste systemen van de wereld waar het de distributie van boeken aangaat. In Culemborg staan enorme magazijnen en van daaruit worden de meeste Algemene Boekhandels in Nederland bevoorraad. Daarnaast zijn alle uitgevers en boekhandels aangesloten bij de bijbehorende Vervoerscentrale. De boeken die Samma krijgt komen niet uit dat magazijn, maar we krijgen de Vervoerscentrale wel 2x per week. Alle boeken komen op die manier bij Samma op dinsdagmorgen en vrijdagmorgen binnen. Vaste prik en meestal met dezelfde chauffeur. In ons geval is dat Tom. Tom heeft al die jaren een gezellig opgeruimd karakter en al sinds jaar en dag komt hij vrolijk fluitend de winkel inzetten met veel of weinig dozen. En twee keer per week drinkt hij dan bij ons een gezellig bakkie cappuccino en babbelden we wat met elkaar over van alles en nog wat. Gezellig, vrolijk en dat al heel veel jaren. Tot een paar maanden geleden...... Opeens had Tom haast. De eerste keer heb je het nog niet in de gaten, want het is wel eens vaker zo dat er veel werk is en Tom is nauwgezet en plichtsgetrouw in zijn werk.
Maar het bleef zo en Tom was veel minder vrolijk. Hij fluitte niet meer als hij binnenkwam. Hij kwam bovendien steeds later en hij mopperde steeds vaker. Zijn donkere ogen stonden meer op onweer dan op zon. Hij vertelde ons dat hij verplicht was gesteld om zijn route anders te rijden. De computer op kantoor had uitgerekend wat de beste route en volgorde was om te rijden. Van de kleiweg moet hij eerst naar de tiendeweg om dan pas terug te gaan naar de Turfmarkt. Hij moet dat bovendien in een snellere tijd doen dan hij voorheen deed. Onlogisch, onverklaarbaar en niet over te praten, want de computer heeft gelijk. Binnen een paar maanden is al het werkplezier van deze chauffeur tot ver onder het nulpunt gedaald. Het is dat Tom zo plichtsgetrouw is, maar je kunt er bijna op wachten tot er minder secuur wordt gewerkt en je mag hopen dat het geen gevolgen heeft voor het rijgedrag.
Zo komt er ook altijd een chauffeur bij het café van de buren de fusten vervangen en staat dus met die grote vrachtwagen voor onze winkel. Deze chauffeur kan prachtig zingen en je hoorde hem altijd de mooiste Italiaanse aria’s zingen als hij aan het laden en lossen was. Ook die stem verstomde en toen ik hem er een tijdje geleden naar vroeg had hij nagenoeg hetzelfde verhaal als onze chauffeur.
Wat is dat toch dat computers en managers het werk denken te kunnen verbeteren van degenen die het moeten uitvoeren. Waarom wordt het plezier in je werk van chauffeurs, van mensen in de zorg en van leerkrachten overgenomen door computers en mensen die hun denken over hebben gegeven aan computers. Was het niet zo dat computers bedoeld waren hulpmiddelen te zijn voor mensen ipv andersom.
Er zijn overigens ook vrachtwagenchauffeurs die hun vertrouwen hebben gesteld op computers zoals de TomTom. Zo hoorde ik laatst dat een vrachtwagen een prachtig middeleeuws dorpje compleet had vernield omdat de TomTom zei dat hij zo moest rijden. Die TomTom wist natuurlijk niet dat die vrachtwagen zo groot was. De vrachtwagen was midden in het dorp blijven steken en kon geen kant meer op.....
Computers kunnen sommige dingen niet berekenen. Bijvoorbeeld gezond verstand en plezier in je werk.
Ik ben blij dat ik op mijn computertje op dit zonnige terrasje mijn gezonde verstand mag gebruiken en plezier heb in mijn werk. Ik mag lekker zelf de volgorde van mijn werk bepalen.

Komkommertijd

Het is net over twaalven en al veel te warm. Zeker voor mij. Ik ben een zweter. Misschien de leeftijd, maar ik wa het eigenlijk altijd al. Ik zit lekker even buiten in het enige schaduwplekje vlakbij de deur. Het tuintje achter Samma is dankzij Jan prachtig dit jaar. Vandaag laat de eerste Dahlia zijn paars/roze hoofd zien. Jammer voor Jan dat hij nu net op vakantie is. Hij heeft een speciale voorliefde voor Dahlia’s en het tuintje er mee volgezet en ze daarna bijna uit de grond gekeken. En nu is het resultaat er en is hij op vakantie.
Ik zou hier het liefste de hele dag blijven zitten. Het is zo’n zeldzame dag dat ik totaal geen zin heb om de winkel te openen. Waar het precies aan ligt weet ik ook niet helemaal. Ik ben niet zo gek op die zomerdagen. Ze zijn saai en lang. Er wordt dan ook veel te weinig omgezet maar tegelijkertijd verwachten allerlei leveranciers geld van je. Ik wou dat Jan een geldboompje kon planten in de tuin. De jarenlange financiele stress gaat nooit wennen, integendeel, ik kan er steeds minder tegen. Vooral omdat het aan de andere kant juist met de dag beter gaat. De winkel ziet er echt super uit. Het lijkt wel of het ruimer is geworden. En ook qua medewerkers lijkt er veel meer rust te zijn en minder verloop dan de afgelopen jaren.
En ja, in de winkel zelf gebeuren ook bijzondere dingen. Zo was er die jonge vrouw die vorige week de winkel binnen kwam op zoek naar een bijbel. Ze wist maar heel weinig van de bijbel, maar vertelde dat ze er weer mee bezig wilde gaan. Mooie momenten zijn dat!
Of die vrouw die een boek zocht voor haar zoon nu haar man bij het gezin was weggelopen en de jongen knokte met zijn identiteit.
Of die gasten die wat zochten om mee te nemen naar Afrika, waar ze deze zomer aan het werk wilden gaan.
Of die dagjesmensen die Samma binnen komen en enthousiast worden voor de winkel en al het andere dat ze zien.
Of die vreemd uitgedoste Amerikanen uit Californië. Ze waren al een paar weken in Nederland en raakten niet uitgekeken op al die ‘Awesome’ monumenten en kunst en cultuur. Dat hebben ze bij ons niet, vertelden ze. Bij het weggaan zei hij: ‘Have a good day and a better tomorrow!’ Dat hebben ze nou bij ons niet, zulke leuke uitspraken.
Vandaag wordt toch vast wel een goeie dag en morgen?
Morgen wordt het nog beter....!!
En zoals Corrie ten Boom zou zeggen: Het beste komt nog!!!

Mooi plekkie in mooi Gouda,

Het zweet gutst van mijn lijf. Het lijkt er op dat we hier in Nederland de warmte van Brazilie moeten voelen nu er vanavond tegen elkaar gespeeld moet worden. Ik heb in elk geval mijn oranje Braziliaanse Havaianas slippers aangedaan. Ik voel me net als in Brazilie toen zoonlief trouwde, klam, warm en heet. Maar toch zit ik op het meest Hollandse stukje Gouda dat je je maar bedenken kan. Recht voor me de haven met het havengebouw en de molen. Iets verderop de Gouwekerk als symbool dat God er door de eeuwen heen ook in Gouda is geweest. Naast en achter me de sluis met op de brug de vroege file. Iedereen wil natuurlijk voor het voetballen thuis zijn......
Nu we het toch over voetballen hebben......, wat is dat toch voor gekte. Ik ben er inmiddels van overtuigd geraakt dat het kijken naar voetbalwedstrijden stiekem stukjes van je hersens doet smelten. De enige klanken die je nog hoort zijn huuuuhhh....huuhhhh.,hhhhhooo en als je goed luistert wordt daarmee iets bedoeld van hup holland hup, wat dat dan ook weer mag betekenen. Laat de leeuw niet in z’n hempie staan..., waar gaat dat over? Leeuwen met hempies?
Een ander vreemd bijverschijnsel is dat opeens een heleboel voetbalfanaten het Wilhelmus eindelijk schijnen te kennen. Waarschijnlijk veroorzaakt door de carnavalshoempa die ze er achter hebben gezet.
Ach..., voetballen is een ongevaarlijke gekte zullen we maar zeggen. Vorige week na de wedstrijd begon een knalbezopen huh- huuh-hooo-voetbalgek keihard te lallen “ Mijn Schild en de betrouwe zijt Gij oh God mijn Heer. Op U zo wil ik bouwen, verlaat mij nimmermeer. Dat ik toch vroom mag blijven Uw dienaar ’t allen stond..... Hij kende het hele vers uit zijn hoofd. Tot dan toe vond ik voetballen nog een ongevaarlijke gekte. Maar toen ik dat hoorde wist ik niet zo zeker meer of ik het nog leuk vond. Was het nou juist goed dat hij dit couplet kende of was het nou godslastering? Ik weet het niet. Ik heb maar voor hem gebeden, dat hij dat ooit echt mag gaan ontdekken dat God zijn schild en betrouwe is....
Voetballen? Ach, ik hoop dat Nederland wint en als het Brazilie is, ben ik voor Brazilie natuurlijk. Dus ik zit altijd goed.
Ik zit sowieso al goed op dit mooie, warme plekje Gouda.

Bouwstenenpas

Zondagavond krijg ik een mailtje:

Hartelijk dank voor de bouwstenenpas!

Gisteravond ben ik, terwijl de Deense en de Cameroense gladiatoren de strijd aanbonden, gerold. Portemonnaie en camera kwijt. In de protemonaie m'n bankpassen, creditcard, rijbewijs, zorgpas enzovoort. En ook ... een foto van Ainsly. De foto die ik ook altijd bij me droeg toen Ainsly nog leefde.

Zojuist ging bij mij thuis de telefoon. Buurtbewoners, een paar straten verderop vonden op het platje een portemonaie. In die portemonaie zat de bouwstenenpas van Samma, met m'n adres er op. En dan is op het internet m'n telefoonnummer snel gevonden. En door hun vriendelijkheid en Samma's bouwstenenpas mag ik Ainsly ook in de toekomst bij me dragen.

Over het algemeen hebben we onze Samma klanten ‘lui’ gemaakt door ze te vertellen dat ze hun pas niet bij zich hoeven te hebben en we de naam opzoeken in de computer. Maar misschien is het toch een goed idee om de pas in de portemonnee te houden. Misschien vind je zo niet je geld, maar wel de waardevolle foto’s snel terug. Waar een klantenpas al niet goed voor is.

Gouda - Brazilie

Het zweet gutst van mijn lijf. Het lijkt er op dat we hier in Nederland de warmte van Brazilie moeten voelen nu er vanavond tegen elkaar gespeeld moet worden. Ik heb in elk geval mijn oranje Braziliaanse Havaianas slippers aangedaan. Ik voel me net als in Brazilie toen zoonlief trouwde, klam, warm en heet. Maar toch zit ik op het meest Hollandse stukje Gouda dat je je maar bedenken kan. Recht voor me de haven met het havengebouw en de molen. Iets verderop de Gouwekerk als symbool dat God er door de eeuwen heen ook in Gouda is geweest. Naast en achter me de sluis met op de brug de vroege file. Iedereen wil natuurlijk voor het voetballen thuis zijn......
Nu we het toch over voetballen hebben......, wat is dat toch voor gekte. Ik ben er inmiddels van overtuigd geraakt dat het kijken naar voetbalwedstrijden stiekem stukjes van je hersens doet smelten. De enige klanken die je nog hoort zijn huuuuhhh....huuhhhh.,hhhhhooo en als je goed luistert wordt daarmee iets bedoeld van hup holland hup, wat dat dan ook weer mag betekenen. Laat de leeuw niet in z’n hempie staan..., waar gaat dat over? Leeuwen met hempies?
Een ander vreemd bijverschijnsel is dat opeens een heleboel voetbalfanaten het Wilhelmus eindelijk schijnen te kennen. Waarschijnlijk veroorzaakt door de carnavalshoempa die ze er achter hebben gezet.
Ach..., voetballen is een ongevaarlijke gekte zullen we maar zeggen. Vorige week na de wedstrijd begon een knalbezopen huh- huuh-hooo-voetbalgek keihard te lallen “ Mijn Schild en de betrouwe zijt Gij oh God mijn Heer. Op U zo wil ik bouwen, verlaat mij nimmermeer. Dat ik toch vroom mag blijven Uw dienaar ’t allen stond..... Hij kende het hele vers uit zijn hoofd. Tot dan toe vond ik voetballen nog een ongevaarlijke gekte. Maar toen ik dat hoorde wist ik niet zo zeker meer of ik het nog leuk vond. Was het nou juist goed dat hij dit couplet kende of was het nou godslastering? Ik weet het niet. Ik heb maar voor hem gebeden, dat hij dat ooit echt mag gaan ontdekken dat God zijn schild en betrouwe is....
Voetballen? Ach, ik hoop dat Nederland wint en als het Brazilie is, ben ik voor Brazilie natuurlijk. Dus ik zit altijd goed.
Ik zit sowieso al goed op dit mooie, warme plekje Gouda. Jammer dat ik mijn fototoestel niet bij me heb, nou moet ik wel een foto van mijn Braziliaanse kleinkind erbij zetten. Daar kunnen geen mooie Goudse plekjes tegenop ;)

Een verloren dag...???

Het is een warme donderdagmorgen. Normaal gesproken is Jan op de bijbelschool, maar die is al met vakantie. Vandaag lopen we daarom samen naar de donderdagmarkt. Bij Appie, mijn favoriete marktkraam, ligt weer een prachtige partij gordijnstoffen. We bekijken een witte stof met bloemen die prima als alternatief voor de tule kan zorgen in de Samma bloemetjes op de kadootjes. Kamerhoog voor 2 euro de meter en dan rond Appie het ook nog naar beneden af omdat we de hele rol nemen. Er ligt ook nog spotgoedkope zonneschermstof. Vooral de knalrode trekt onze aandacht. Misschien iets voor achter? Zegt Jan. Ik zie het plaatje nog niet helemaal voor me, maar Jan al wel. Na een rondje over de markt besluiten we toch om de stof te kopen.
Dan op naar de brocanterie om te kijken of er nog wat oude stoeltjes en tafeltjes voor onze verkoop zijn. Op weg er naartoe zien we een gigantische file aan de andere kant van de weg. Da’s niet goed, daar moeten we op de terugweg niet in terecht komen. Vooral Jan niet, want die wordt zenuwachtig van die file. Nou ja, ik sta er natuurlijk ook liever niet in.... Bij de brocanterie aangekomen, blijkt de deur dicht en de zaak gesloten. Da’s balen, want ook dit kunnen we samen alleen op donderdagen doen.
We zeggen hardop tegen elkaar dat we niet van plan zijn deze dag te laten verpesten!! Jan weet een gezellige omweg door de polder en slaat een klein weggetje in om er daarna achter te komen dat deze weg ook afgesloten is. Nogmaals, we laten deze dag niet verpesten, het is veel te mooi weer. We rijden met een enorme omweg over lopik, Schoonhoven, Bergambacht, Oudekerk ,Gouderak, Moordrecht naar Gouda en we genieten van elk moment. We stoppen onderweg nog bij een plantenhandel en Jan komt een oude bekende tegen. We rijden langs de meest fantastische rozentuin en zien de leukste huizen, maar vooral de meest prachtige natuur. We praten over de geweldige God die we hebben die dit soort moois allemaal heeft bedacht en heeft gemaakt. En die geweldige God is dezelfde die we onze liefhebbende Vader mogen noemen!
Thuisgekomen is het inmiddels midden op de dag en echt warm aan het worden. Niet echt een dag om heel productief te zijn. Jan gaat buiten met de zonneschermstof aan de gang en beweegt mij ertoe om de naaimachine te pakken en de door hem geknipte stroken te zomen. We worden een beetje melig, maar misschien ook wel extra creatief vanwege al die mooie natuur die we vanmorgen hebben gezien. We wilden eerst gekke kanten randjes er op zetten, maar van restjes stof maken we bloemen in vrolijke knalkleuren. We maken grapjes over een autowasstraat of een circus of een theater en meer van die grappen. Afijn, na een tijdje knutselen en vooral veel plezier, hangt er nu een prachtig bloemetjesgordijn. We kunnen het dankzij de kwasten omhoog trekken zodat de eventuele auto’s er door kunnen, of we kunnen het naar beneden halen, zodat ik heerlijk in mijn prive-tuintje kan zitten zonder bekeken te worden door allerllei mensen op het parkeerterrein achter Samma.
En in die tuin mag ik dan genieten van de mooiste rozen, prachtige clematis en binnenkort de dahlia’s. En die zijn dan weer bedacht door die geweldige createve God die we hebben!!
Soms is een ogenschijnlijk verloren dag zo ongelooflijk inspirerend!!

Omdat het donderdag was hadden we natuurlijk ook nog een avond om te werken. Toen hebben we het kantoor opgeruimd en voelden we ons zelfs nog nuttig deze dag...!

Kanjers!!

Pfffffffff, ik zweet nog steeds peentjes….. Dit was me het dagje wel vandaag. Vanmorgen vroeg eerst en eindelijk weer eens zwemmen, want dit lijf heeft hééél hard beweging nodig. Nou vooruit, ook nog maar een uurtje slenderen (niet uit te leggen, maar ook een uurtje passief/actief bewegen!) met Nieske en tegelijkertijd bijkletsen over allerlei vrouwenzaken.
Snel terug naar de winkel want vandaag zal het bewegen niet meer ophouden tot nu toe. Hoewel, mijn vingers bewegen nog steeds….. Dit was een totaal ander dagje dan anders. Vandaag was niet de klant koning, maar hebben Jan en ik hard gewerkt om de vrijwilligers een gezellige avond te bezorgen. Boodschappen gedaan, tafels in de winkel afgebroken en buiten weer gezellig op z’n Samma’s aangekleed. Geprobeerd voor het eerst van m’n leven aïoli te maken, naar het simpele recept van een goede vriend. Helaas zonder succes. Een tweede poging leek er meer op maar kwam nauwelijks in de buurt van de aïoli die deze vriend altijd maakt. Het bewijst maar weer eens dat ik geen echt talent voor koken heb. Maar…………. Dingen door elkaar gooien ben ik goed in, dus mijn favoriete spinaziesalade was weer geweldig! Nou ja, mijn salade…, gewoon van de Appie gejat.
Het bleek vandaag ook best nog druk in de winkel, dus allerhande mensen hadden ook onze aandacht tussendoor nodig. Maar die aandacht was dit keer toch niet volledig. Voor deze ene keer in lange tijd ging het om de vrijwilligers. Om zes uur stond het merendeel in de winkel aan de cider (de echte wijn kwam later ;) Wat een mooi stel mensen bij elkaar. Jong, oud, dik en dun, ervaren en onervaren, achter de schermen of voor bij de toonbank, tijdelijke stagiaires en jarenlang trouwe hulp. Ze verdienen het om af en toe in het zonnetje te worden gezet bij een lekker etentje. Hoewel…., ze moesten het meeste zelf klaar maken in kleine wokpannetjes. Het wokstel hadden we ooit gewonnen bij een leverancier. Waarom weet ik niet meer, maar dit was eindelijk het moment om het samen uit te proberen.
We staan er niet altijd bij stil en jij misschien ook niet. Maar Samma zou Samma niet kunnen zijn zonder de hulp van vele vrijwilligers. Misschien moet je ze af en toe ook even bedanken voor hun inzet. En…, zoals we vanavond met elkaar ook weer gelezen hebben doen we het niet voor onszelf, maar om het Licht van God in deze wereld uit te stralen. Die tekst met onze ‘sterallures’ kregen we allemaal mee in de vorm van een tegeltje. Het gaat uiteindelijk om Hem!

Sterallures

Ik heb last van sterallures vandaag. Sterker nog, ik zie het als de opdracht van mijzelf en Samma. Ik noem het al jaren mijn sterallures en geloof me het is Bijbels verantwoord. In filipenzen 2:15 en 16 staat het zo mooi beschreven dat we in deze duistere wereld zijn als sterren die het licht van God uitstralen en die de mensen het woord voorhouden dat Leven geeft.

Nou, één ding is zeker, deze wereld is duister genoeg. Enorme milieurampen, vreselijke oorlogen, kredietcrisis en een verkiezingsuitslag waarbij je je ook zorgen moet maken om de toekomst. Duisternis genoeg.
Daar staat het woord van God tegenover. Het woord van God waarin de mensen het Leven en het Licht wordt aangeboden en het vooruitzicht op een geweldige toekomst. Waarin staat dat je je als kind over geen enkel ding bezorgd hoeft te maken. Dat woord van God dat een Lamp is voor onze voet en een Licht op ons pad.
Misschien dat de christenen in de politiek verloren hebben, maar Christus hoeft niet minder zichtbaar te worden. Want wij, als zijn kinderen mogen het licht blijven verspreiden. Wij mogen zijn Licht uitstralen naar de wereld om ons heen. Het licht uit de Hemel.

Over Hemels Licht gesproken. Als je bij Samma binnenkomt moet je echt even omhoog kijken. Dan zie je prachtig fonkelend licht. Het is wat we noemen onze Kijk Omhoog Collectie. Prachtige antieke kroonluchters!! Ik kan er niet genoeg van krijgen. Sinds ze er hangen sta ik al uren naar die mooie twinkelende lichtjes te kijken. Je wordt er zo blij van! Het is zo’n transparante, vrolijke schoonheid.
En terwijl ik omhoog kijk bid ik dat heel veel mensen hier in deze stad ook op deze manier naar ons kijken en de lichtjes in onze ogen en Het Licht in ons leven mogen gaan zien.

Plantjes Buiten Gezet..

“Nou mevrouw, ik moet toch even zeggen dat jullie de leukste Bijbelwinkel zijn die ik ken.!!” Nou vind ik dat zelf al jaren , maar het is opvallend hoe vaak het de laatste weken wordt gezegd. Gisteren nog kwam de overbuurvrouw die nog nooit in de winkel is geweest ons vertellen dat ze vond dat het er altijd zo geweldig leuk uitzag. Ze is niet de enige buurvrouw. Sinds we actief plantjes en spulletjes buiten zetten komt de hele buurt de winkel in. Vooral de kruidenplantjes zijn een enorm schot in de roos!! Maar ook de vijgen- en olijfbomen worden alom bewonderd. Zelfs moslim mannen en vrouwen komen de winkel in om plantjes en bomen te kopen en vertellen hoe mooi ze onze winkel vinden. Het is prachtig om te zien wat dat allemaal voor extra inloop geeft.
Het is ook grappig om de reacties van mensen te horen en te zien. Zo heb je mensen die geïnteresseerd kijken naar de plantjes en daarna wat meer om zich heen naar de etalage of naar het uithangbord. Zodra ze doorhebben dat het een bijbelshop is, zie je ze dan terugdeinzen en gauw doorlopen. Soms kijken ze nog even om zich heen of asjeblieft niemand ze heeft gezien. Zo ongeveer dezelfde reactie als ik zou hebben als ik nietsvermoedend voor een sekswinkel stond. Altijd grappig om stiekem binnen wel te hebben gezien…..
Het merendeel is alleen maar aangenaam verrast. Oh, een bijbelshop, wat grappig… Als ze uiteindelijk besluiten met de uitgezochte plantjes naar binnen te komen om af te rekenen zijn ze vaak nog meer verrast. Vooral als ze zien hoe we kadootjes inpakken. “WAT EEN ONTZETTEND LEUKE WINKEL HEBBEN JULLIE” is dan vaak de uitspraak. En elke keer als ik zo iemand binnen zie komen, doe ik weer een schietgebedje of de lieve Heer iets van zichzelf wil laten zien. Menigmaal heb ik dat gebed beantwoord gezien. Soms door de tekst op een boek of een kado-artikel. Soms door de zinnen van het lied dat opstond. Je ziet dan dat het binnendringt. Ik weet dat er wel eens gezegd wordt dat de muziek te hard staat bij Samma. Als je denkt aan achtergrondmuziek is dat misschien ook wel zo, maar dan is het alleen maar ruis, of eigenlijk behang. Ik hou niet van behang. Muziek is gemaakt om gehoord te worden. Ik wou dat ik alle verhalen kon vertellen van wat de muziek in de winkel voor mensen heeft betekent. Zo was er ooit dat meisje dat een eind aan haar leven wilde maken en door de stad liep en langs Samma kwam en naar binnen getrokken werd door de muziek. Het was nota bene pittige dance muziek die opstond. Ze werd geraakt door de zinnen van de muziek en is daardoor blijven leven en heeft haar leven aan de heer gegeven.
Willen jullie meebidden voor al die mensen die nu binnen komen voor een plantje of voor een oud meubeltje. We willen ze niet afschrikken, maar juist op een ontspannen, gezellige manier iets van onze geweldige God laten zien. Ik ben altijd al gefascineerd geweest door de tekst: ‘Ze stonden in de gunst bij het gehele volk”. Volgens mij is dat tegenwoordig niet echt meer als het over christenen gaat. Het is nog steeds zo’n enorm misverstand dat christenen saai en vervelend zijn. We hebben dat misverstand waarschijnlijk zelf met z’n allen verspreid. Misschien mogen we een klein stukje daarvan wegnemen en mensen een andere kant laten zien. In de buurt wordt aan alle kanten over Samma gepraat en vooral heel positief en enthousiast. En inmiddels komen er steeds vaker gesprekken los over wat we nou precies geloven. En dat allemaal door een paar plantjes en wat ouwe meubeltjes.
Wat uiteindelijk nog het allermooiste is, is dat we aan die plantjes en meubeltjes begonnen zijn om vooral onze bestaande klanten te verrassen en daar meer omzet uit te halen in deze moeilijke economische tijden. We hadden toen nog niet kunnen vermoeden, dat zo’n kleine productswitch zo kan meewerken aan het verspreiden van Zijn licht in de stad. En dat is waar Samma voor wil gaan.
We hebben jullie dus wel nodig om ons te helpen dat te blijven doen.

Vreemde Kostgangers

Vandaag was het thema ‘bijzondere kostgangers”. Het zal voor mij wel altijd een raadsel blijven hoe het komt dat je op de meeste dagen een thema kunt plakken. Zo heb je dagen dat iedereen zijn boekenbonnen in komt leveren en dan weer dagen bijna niet. Zo komt het voor dat iedereen opeens hetzelfde boek of dezelfde CD wil hebben en dan niet omdat er in één bepaalde kerk of kring over gepraat is. Het blijkt regelmatig dat de mensen elkaar niet kennen. Maar behalve boeken- of muziekthema’s hebben we ook regelmatig andere thema’s. Zo kan het zijn dat we de hele dag vrolijke shoppers binnen krijgen. Een paar weken geleden was het andersom toen hadden we een chagrijnige klanten en voorbijgangersdag. Zo’n dag waarop de mensen lijken te denken dat lachen en vriendelijkheid geld kost. Het was zelfs zo erg die dag dat het ons op de lachspieren werkte en we uiteindelijk de slappe lach kregen. Sorry, we hebben niemand van de klanten uitgelachen………..
Vandaag is het dus ‘bijzondere kostgangers’ dag. Ik zou jullie graag omschrijven hoe dat er dan uitziet, maar al snel zou ik dan de privacy van mensen kunnen schaden. Maar misschien kan het in wat algemeenheden. Zo was er iemand die hééél stellig beweerde dat je niet mag oordelen. Niets bijzonders zou je zo zeggen, en iets waar we volmondig mee kunnen instemmen. De zin er op was een vette veroordeling van christenen die tot een ander kerkgenootschap behoorden dan die van hem. Soms is het even slikken en een schietgebedje doen om wijsheid.
Zo was er ook die persoon die uitgebreid vertelde dat hij door Samma zo bemoedigd was toen een geliefde ziek was. Nu kwam hij weer om troost te zoeken. Daar zijn we tenslotte voor nietwaar, dus niks aan de hand. Toch was het verhaal zo luidruchtig en deed hij het voorkomen dat als je nu maar genoeg spullen uit de bijbelshop had het wel goed met je zou gaan.
Dat denken overigens wel meer ‘bijzondere kostgangers’. Soms zelfs als een soort compensatie voor het leven wat ze leiden, dat nou niet bepaald gezien kan worden als een christelijke levenswandel. Hun schuldgevoel brengt hen dan soms naar Samma om te zorgen dat ze vooral ook iets christelijks in huis hebben, zodat God niet al te boos op hen is.
Nog één bijzondere persoon als laatste. Iemand die uitgebreid zat te vertellen dat die-en-die buurman stevig aan de drank was en dat dat toch wel heel stom was en dat je dat natuurlijk nooit moet doen.
Even later waren we de klant kwijt. Hij bleek achter een enorm glas bier bij de buren in de kroeg te zitten……………..
We moesten er eerlijk gezegd wel om lachen, ondanks het feit dat het wel erg verdrietig was. Ik vraag me altijd af hoe Jezus daar nou naar zou kijken, WWJD. Gelukkig weet ik dat Hij een vriend van zondaars wordt genoemd. Ik vraag me af hoe vaak hij naar mij heeft gekeken en moest lachen om de rare dingen die ik doe of zeg. Gelukkig is Hij mij niet zat, integendeel. En gelukkig ben ik al die ‘vreemde kostgangers’ nog lang niet zat, integendeel.

Bidden helpt...

We wisten dat ze zou komen die dag. Ze is een bekende van ons. Ze wilde wel komen, maar het was duidelijk dat ze even niks met God wilde. Daar hebben we natuurlijk alle respect voor. We waren gewoon blij dat ze die dag wilde komen. Ze heeft een akelig moeilijk jaar achter de rug. Haar leven staat zo vreselijk op z’n kop dat ze regelmatig ook niet verder wil leven. Ik zal jullie de details besparen, ook om haar te beschermen. Maar we houden van haar en gunnen haar zo verschrikkelijk een ander, gelukkiger leven.
We zitten ’s morgens voor openingstijd aan de koffie en zoals altijd bidden we voor de dag die komen gaat en ook voor haar. We zeggen tegen de Lieve Heer dat we wel weten dat ze niks met Hem wil, maar dat we ook weten dat Hij alles met haar wil. We vragen of Hij dan maar deze dag iets van zichzelf wil laten zien.
Ze komt en we zijn blij haar te zien. Op hetzelfde moment komt er een dierbare vriendin van me langs. Ik heb haar al weken niet gezien, gewoon omdat dat soms zo gaat en we allebei zo druk zijn. Mijn vriendin kent haar en loopt enthousiast op haar af. Ze hebben elkaar jaren niet gezien. Mijn vriendin vraagt hoe het met haar is. Voor we er erg in hebben, vertelt ze alles en laat ze toe dat ze met haar bidt. Ik kan het bijna niet geloven. Ja, stom, dat heb ik dan. Als er dan zo duidelijk en zo direct een gebed wordt verhoord, ben ik er ondersteboven van.
Ze is weer weggegaan. Het gaat nog steeds niet goed met haar, maar ik blijf geloven dat het gebed van mensen om haar heen haar kunnen helpen om los te komen van die verschrikkelijke ellende in haar leven.
De Heer vindt haar heel bijzonder, dat laat Hij telkens weer zien en wij ook….. Nu moet ze het zelf nog gaan geloven.

Koningskind

Ik moet een stukje schrijven over het thema van de komende weken bij Samma: ‘Je bent en blijft een Koningskind’. Door allerlei omstandigheden voel ik me in het geheel geen Koningskind op dit moment. Ik besluit toch maar naar de lunchroom van V&D te gaan. ’t Is er vol en ik moet eindeloos wachten bij het afrekenen, dus mijn warme kaasbroodje is al koud voor ik ga zitten. Tijdens het wachten voor de kassa zie ik de oranjeversieringen. Hoeden, vlaggen, wimpels en kronen. Oké misschien helpen die om het ‘Koningsgevoel’ te versterken. En ja, als ik eindelijk zit, borrelt er wat naar boven. Dus gauw de mini laptop uit de tas en aangedaan. Hij laat even iets op het scherm zien om daarna direct weg te vallen. Niet opgeladen, stekker vergeten in het stopcontact te doen. Dan maar weer terug. Het (oranje)zonnetje dat voorspelt was blijkt er ook niet te zijn, ’t is zelfs koud vandaag. Nogmaals, niet het moment om je een Koningskind te voelen. Zou Willem Alexander dat nou ook hebben? Bijvoorbeeld als hij een nacht slecht geslapen heeft of als hij – wie zal het zeggen – ruzie met zijn vrouw heeft gemaakt, of als er weer allerlei mensen commentaar op hem en zijn familie hebben? Of gewoon als hij op de WC zit en ’t wil niet lukken….
Deze week heb ik er moeite mee dat ik een Koningskind ben. Ik zou het liefst eens even heel stevig te keer willen gaan en hier en daar wat mensen flink de waarheid willen zeggen en dan vooral niet naar mezelf kijken. Maar ja, adeldom verplicht. Het was niet voor niets dat ik juist deze week 2 preken, o.a. van Willem Ouweneel hoorde over mijn positie in Christus. Ik ben een kind van God en dus een Koningskind, ik ben Heilig in Christus. Wandel dan waardig de roeping waarmede Gij geroepen zijt…. Ik ben een Koningskind, wat een ander er ook van vindt……
De afgelopen week hebben Jan en ik twee grote tronen gebouwd en die in de etalage gezet. We vinden ze zelf uitermate goed geslaagd, maar dat mag je zelf komen bekijken. Toen we er mee bezig waren in het kantoor kwam er regelmatig iemand binnenlopen. We nodigden die mensen uit om op de troon te gaan zitten en zeiden dat we die speciaal voor hem of haar ontworpen hadden. Het is grappig om te zien hoe deze mensen direct hun houding veranderden en min of meer overdreven koninklijk neerstreken op de troon en hun meest Koninklijke gezicht opzetten.
Leef Koninklijk is de titel van een prachtig boek van Willem Koornstra. En eigenlijk gaat dat ook vanzelf als je je blik houdt op de grote Koning en Zijn troon. Om je daarbij te helpen krijg je de komende weken van ons een klein kroontje. We hopen dat je telkens als je hem ziet, wordt herinnerd aan je Koninklijke positie.
Nu ik dit zo schrijf moet ik ook denken aan onze Koninklijke broertjes en zusjes in Noord Korea. Wat moet het voor hen moeilijk zijn om zich een Koningskind te weten als je dag in dag uit onderdrukt wordt. Misschien moet je ook maar aan hen denken als je dat gekke kroontje van Samma ziet. Dat ze zich ergens op één of andere manier ook deze week mogen herinneren dat ze koningskinderen zijn.

Pasen

Pasen, alweer pasen. De tijd vliegt, voor je’t weet ben je oud…., maar dat terzijde.
Ik ben altijd een beetje dubbel over het paasfeest. Het is een hele drukke tijd bij Samma. In allerlei kerken doen jongeren belijdenis. In weer andere kerken worden mensen gedoopt op grond van hun getuigenis. Prachtig is dat. En natuurlijk vieren we dat en heb ik er geen bezwaar tegen als daar Samma kadootjes voor gekocht worden. Zeker dit jaar niet. We hebben echt een prachtige collectie boeken, cd’s en kado-artikelen. De winkel bruist van voor naar achter. Laat maar komen. De paastafel met het grote kruis erboven wordt goed bekeken en steeds meer mensen beleven actief de veertigdagentijd tot de Pasen. Ik heb bewondering voor degenen die deze tijd heel intensief beleven en voor langere of kortere tijd vasten. Vasten is niet echt mijn ding. Soms ook werken de door anderen intens en zwaarmoedig beleefde dagen ook averechts bij mij. Zonder iemand te kort te doen heb ik dan altijd zoiets, waarom moet dat nu, in deze week. We mogen toch altijd terugdenken aan Zijn lijden en sterven. En bovendien ook blij zijn met het Leven dat Hij heeft gegeven. Maar ik geef direct toe dat dat aan mij ligt. Ik word altijd wat tegendraads als ik iets MOET. Toch neem ik me elk jaar weer voor om me dit keer eens intensief bezig te houden met de lijdensweek en het offer dat Hij voor mij heeft betaald. En ja, het popt regelmatig in mijn gedachten, maar tijd om er echt bij stil te staan was er ook dit jaar niet echt, of eigenlijk nam ik het niet echt. Het was te gezellig druk in de winkel en ook daarbuiten gebeurde van alles.
Wat me wel bezighield was het feit dat uit een onderzoek is gebleken dat de helft van de Nederlanders geen idee heeft wat Pasen betekent. Dat zegt toch veel over ons als christenen. We zijn misschien wel zo druk met onze eigen interne sacramenten van doop, belijdenis en avondmaal, dat we misschien wel vergeten hebben dat er staat ´Want alzo lief had God de wereld…….´
Daar heb ik veel over nagedacht en ook hoe ik, in mijn kleine, nagenoeg volledig christelijke wereldje, iets kan doen om die boodschap te verkondigen.
Ik wil altijd iets van een ´echte´ boodschap in de etalage en Jan kwam met een prachtig idee voor de paasdagen.
Zaterdagmorgen vroeg, na Goede Vrijdag, haalde Jan de grote brokken stenen uit de tuin achter Samma die ooit bij de laatste MarktAktie door sterke mannen met hun hoofd gebroken waren om uit te leggen dat God de muren in ons leven doorbroken heeft met Zijn gebroken leven.
Eén voor één gaan de stenen in de etalage en dan halen we de witte doeken van boven. Het is nog vroeg, nog voordat de winkel opengaat op deze stille zaterdag. We zijn zelf ook niet al te spraakzaam. Ik kijk naar Jan en naar de manier waarop hij bezig is de doeken op te vouwen en ik denk aan die stille zondagmorgen, ooit 2000 jaar geleden.
Dan zegt Jan precies wat ik denk: “Gek hé, dat heeft Hij die morgen zo rustig en kalm staan doen in dat graf” We vragen ons af of ze nou heel netjes opgevouwen hebben gelegen of een beetje nonchalant. Zou Hij in die stille minuten, voordat Hij zichtbaar zou worden voor de anderen, daar rustig op dat bankje hebben gezeten en diep tevreden hebben gezucht in de wetenschap dat het voorbij is, dat het helemaal volbracht is. We weten het niet, maar wat moet dat op dat moment bijzonder zijn geweest.
We maken de etalage af en doen de winkel open. We ervaren dat sommige onbedachte momenten je plotseling zo diep kunnen raken. Hij Leeft, Relax, het is volbracht….
Dit paasweekend is die boodschap te zien in de etalage bij Samma. Het lege graf, met de opgevouwen doeken en de tekst dat Christus is Opgestaan. Als je de winkel inkijkt zie je alleen het verlichte grote kruis achterin. Ik hoop zo dat nog veel meer mensen die boodschap mogen zien en horen. Want het is het allerbeste nieuws dat er bestaat!!

scheiding

Ik leg de telefoon neer. Ik ben even niet in staat om ook maar iets te denken, te voelen, te vinden of zelfs maar te bewegen. Ik heb soortgelijk nieuws helaas vaak gehoord, maar ik wen er nooit aan. Zoëven heeft een goeie vriend me verteld dat zijn huwelijk is gestrand. Ik kan het niet geloven. Ik weet dat dit stel zo hard gewerkt heeft om hun huwelijk te laten werken. En nu,na vele jaren zijn ze tot het besluit gekomen dat het niet meer ging. Oh Heer…, waarom toch! Schreeuw ik van binnen. Ik weet inmiddels waarom God tegen scheiden was. Hij wist hoeveel pijn het zou doen. En ook in dit geval doet het heel erg pijn. En ondanks dat ik die pijn zelf zo intens ervaren heb, weet ik nog steeds niet wat ik moet zeggen. Ik weet hoe zeer het doet en dat het extra heftig is als je een BC-er (Bekende Christen) bent zoals deze lieve vriend ook is. Het gevoel van mislukking, van vernedering, van onvoorstelbaar intens verdriet waarvan je het gevoel hebt dat het nooit meer overgaat. De eenzame, verdrietige nachten, de veroordeling door jezelf en van anderen, het schuldgevoel en de papieren en financiële rompslomp. Ik ken het allemaal, ik voel het bijna weer opnieuw. Maar toch weet ik dat die ander er niets aan heeft en dat elk ‘geval’ ook weer totaal anders is en dat het meest akelige is dat je kan overkomen is dat anderen hun scheidingsverhaal aan je gaan vertellen en gaan vergelijken. Net als pas bevallen moeders niet zitten te wachten op de verhalen van andere vrouwen, ze willen alleen hun eigen verhaal kwijt.
Het is deze week niet hete enige scheidingsverhaal dat ik te horen krijg. De anderen zijn soms nog erger en grimmiger en met nog meer akelige complicaties.
Toch weet ik dat er ook een andere kant zit aan zo’n periode. Midden in de onvoorstelbare pijn heb ik ook zoveel troost ervaren. Troost van mensen,maar veel meer troost van de Lieve Heer. Hij is in deze tijd zo lief voor me geweest. Ik wist echt wel dat de Heer Jezus heel veel van me hield, maar in deze tijd heb ik het zo persoonlijk ervaren. Dat had ik ondanks alle pijn en verdriet niet willen missen.
Ik vind het nog steeds niet makkelijk om alleen te zijn, maar ik weet wel dat er leven is na een scheiding, zoals een net nieuw uitgekomen boek zo goed in de titel zegt. Maar als je er middenin zit wil je het liefst dat het leven stopt. Gelukkig is er dan in de eerste plaats de Lieve Heer en daarnaast al die lieve vrienden die er gewoon zijn als je ze nodig hebt. En ik had er heel veel en ik hoop en bid dat ik het een klein beetje voor deze vrienden mag zijn.

Bestseller.....

Het is weer zaterdag. Al 2 weken lang staat de CD van Kees Kraayenoord luid en duidelijk aan bij Samma. Dagenlang lopen wijzelf en de klanten gezellig mee te neuriën, of soms zelfs hardop mee te galmen (helaas niet altijd even goed op toon ;). Als zoete broodjes gaan ze over de toonbank! Het lijkt er zelfs op dat de CD de verkoop van New Hallelujah van Michael W. Smith gaat overtreffen.
Normaal gesproken ben je een CD na een dag al spuugzat, maar gek genoeg geldt dat bij deze niet. We hebben er echt geen moeite mee om er de hele dag naar te luisteren (en mee te zingen natuurlijk…) Jan en ik zitten er tijdens de koffie over te filosoferen wat het toch is dat deze CD ‘Het is Volbracht’ het zo goed doet. Zou het zijn omdat mijn generatie de herkenning van die ouwe liederen zo mooi vind? Vast wel. Maar de jongeren dan? Vinden die de stevige gitaren en/of het interactieve dan juist weer mooi? Speelt vast ook mee! Of zou het toch komen door Kees zelf. Een innemende persoon die fantastisch kan zingen, eerlijk is eerlijk. Dat moet wel een rol spelen. Hoewel….. de meningen zijn enorm verdeeld over het kaalgeschoren hoofd van Kees, maar gelukkig hoor je zo’n kaal hoofd niet op een CD….
Zou het dan de prijs zijn? We hebben hem deze eerste twee weken wel héél goedkoop verkocht. Ook dat heeft geholpen, sommigen kochten er meteen 2 of 3 om weg te geven. Maar we zijn er van overtuigd dat diezelfde CD ook goed verkocht zou zijn als we de CD 3 euro duurder hadden gemaakt, ipv goedkoper.
Na het legen van onze koffiekoppen moesten we constateren dat al die zaken wel meespelen, maar geen echte verklaring zijn voor de buitengewone verkoop. Eerlijk is eerlijk, we hebben wel vaker een CD die aan die normen voldoet. En soms denk je dat een CD het helemaal gaat maken, maar dan blijkt het draaien in de winkel of het verlagen in prijs nauwelijks effect te hebben. Jan en ik komen er niet helemaal uit wat nou de dieper liggende oorzaak is van de goede verkoop.
Veel tijd om na te denken hebben we niet meer, want het is gezellig druk deze eerste lentezaterdag. ’s Middags komt er een klein jongetje binnen van een jaar of 3 met een grote ballon om zijn arm gebonden. Terwijl zijn ouders hun inkopen doen, loopt hij gezellig door de winkel. Hij speelt wat met de Ark van Noach en de beesten, maar loopt veel meer rond. En opeens krijgen we onverwacht het antwoord op onze vraag. Hij kijkt omhoog, spitst zijn oren en zegt blij verrast: “IK HOOR JEZUS!!!” Even later: “IK HOOR JEZUS WEER….!!!)”
Dat is het dus!! Dank je wel Kees, dat je ons Jezus laat horen…………….

Zit niet zo te piepen.........

Ik hou niet van al dat gepiep!! Het stikt in Nederland van de piepers en het lijkt wel of het steeds erger wordt. We piepen overal over.... Als ons ook maar een scheet in de weg zit, beginnen we a te piepen. Het is te koud, het is te warm, het is te lang,m te kort, te dun, te dik en vooral veel te veel en te moeilijk. Het moet tenslotte allemaal makkelijk gaan en zoniet dan piepen we er lustig op los. En weet je wat het bijzondere is? We zijn een soort afdgestompt geworden voor ons eigen gepiep en dat van anderen. We doen er niks meer aan, het is zelfs een soort norm geworden. Journalisten piepen, politici piepen en de gewone man en vrouw piept het hardst van allemaal.
Ook in winkels wordt behoorlijk gepiept. Omdat winkeliers piepen over het feit dat er te veel gestolen wordt in hun winkels hebben ze de zaak beveiligd. Tot in de sokken en onderbroeken aantoe zitten kleine dingetjes die, als ze niet gedemoniseerd (ik bedoel natuurlijk gedemagnetiseerd) worden gaan piepen bij de uitgang. Rode lampjes beginnen te knipperen en een akelig gepie is te horen. Wat is dan de bedoeling, dat een bewaker of verkoper de desbetreffende persoon vriendelijk, doch dringend, aanspreekt op zijn of haar piepgedrag. De oorzaak van het piepen hoort te worden opgespoord en te worden verwijderd waar nodig dient er te worden afgerekend. Zo houdt het piepen op. Maar helaas....., dit is slechts een illusie. Ik zit nu al een halfuur bij de uitgang van een warenhuis en ongeveer één op de 3 passanten begint te piepen. En ......................... niemand let er op, zelfs de pieper niet! Zonde van de kapitalen die worden besteed om het piepen te voorkomen.
Zou het niet geweldig zijn, en eigenlijk zo moeten, als mensen op deze manier ook gedemoniseerd (ik bedoel gedemagnetiseerd..) kunnen worden.
Stel iemand begin te piepen. We houden hem staande, onderzoeken waar de piep vandaan komt en rekenen er mee af of strijken hem eens extra over zijn bolletje zodat de piep er af is en gaan dan weer door met het gewone leven.
Kortom, piepen kan best handig en nuttig zijn. Het geeft in elk geval een signaal af. Maar als je niks aan dat signaal doet, kun je beter je piep houden.

wat ledje....!

Wat ledje. Een leuke kreet om mensen aan de led verlichting te krijgen. Ik wil wel graag goed zorgen voor de schepping en eerlijk delen en...nou ja, zeg maar een goed christen zijn. Bovendien wil ik bij Samma bezuinigen waar ik maar kan in deze crisistijden. Dus .... toen één van de grote spotlights weer eens een dure lamp kapot had, dacht ik..., wat led je. In de etalage hadden we pas ook al een paar van die spots vervangen. Maar die zijn nog niet helmaal wat het wezen moet, iets te weinig lichtopbrengst. Dus deze keer nogmaar verder op zoek naar een grotere, uitgebreidere spot, want deze moet de boel achterin de winkel verlichten. Het ziet er leuk uit met al die ledjes in kleuren. Je weet met ledverlichting weer hoe het ook alweer zat met licht. Wit is geen kleur, maar is opgebouwd uit 3 kleuren Rood, Groen en Blauw. Gek als je in zo’n spot kijkt zie je ook echt die drie kleuren, maar als je kijkt naar waar het licht heen schijnt dan is het wit. Nou ja, wit....., het blijft een beetje eng blauwwit kleurtje en de lichtopbrengst is nog steeds stukken minder dan die ‘oude’ felle spots. Maar wat vaststaat is dat het energieverbruik ook stukken minder zal zijn.
Morgen gaan we nog maar even stoeien met die lamp, want je kunt de kleuren ‘programmeren’. Leuk om jullie op die manier eens echt in de spotlights te zetten....
Wie weet gaat hget nog goedkomen met de bezuinigingen.
Dus, watledje...?

JE BENT GEWELDIG!!!

Bij deze wil ik je een compliment maken over het feit dat je de moeite hebt genomen deze mail te openen en te lezen. Geweldig hoe je dat doet. Ik wil je ook zeggen dat ik het super vind dat je zo’n trouwe klant bij Samma bent. Echt, mijn complimenten. Ik wil je ook zeggen dat ik vind dat je er geweldig uitziet!
Het is vandaag nationale complimentendag. Dat wist ik ook niet, maar ik vind het eigenlijk wel een goed idee. Wij Nederlanders zijn daar heel slecht in. Een tijdje terug had ik met een internationaal gezelschap een aangenaam gesprek over de slechte eigenschappen van ons Hollanders. Wij kunnen helemaal geen complimenten maken of ons medeleven met iemand betuigen. Mijn Braziliaanse schoondochter is een behoorlijk meelevende vrouw. Als iemand z’n hart bij haar uitstortte over iets akeligs zei ze : “I’m so sorry…” en meende dat met heel haar hart. Vervolgens zei de Nederlander, bijna geschokt… “oh no, it’s not your fault” …..!
In ons gesprek met al die verschillende nationaliteiten konden de Nederlanders niet bedenken wat we dan wel zouden zeggen. Het beste antwoord was nog: ‘wat naar voor jou’ waarop de afrikanen, Brazilianen en amerikanen in ons gezelschap hart begonnen te lachen. Wat een kouwe kille hollanders zijn we toch.

Het in ontvangst nemen van een complimentje vinden we net zo moeilijk. Wat zie je er leuk uit, moet altijd gevolgd worden door een excuus dat de kleding een uitverkoopje was. En als ze ons lijf bedoelen dan geloven we niet eens dat het compliment gemeend is.
Op de nieuwste DVD ‘Better Day’van de Gaither Vocal Band heeft de komiek Mark Lowry een prachtig statement. Hij zegt dat het niet aan de pot is om te bepalen of hij mooi is. De pottenbakker maakt zelf wel uit of iets mooi is. Zo is het ook met God en mensen. Mark zegt dat hij heeft besloten om het voortaan met God eens te zijn. Als Hij van je houdt wie ben jij dan om het daar niet mee eens te zijn!!

Ik ben het voortaan maar met Hem eens. En nogmaals, Hij vindt jou ook geweldig en daar ben ik het helemaal mee eens.
Irene Klein Haneveld.
P.S. ALS JE MOEITE HEBT OM DAT TE GELOVEN, MOET JE DIT BOEK EENS LEZEN OF DEZE...

Kiezen

Wat zal ik vandaag eens aantrekken? Keus genoeg, maar ja, dan moet je wel kunnen kiezen. Zo ’s morgens vroeg vind ik dat niet zo makkelijk. Ik heb nog niet eens gehoord wat voor weer het vandaag gaat worden, hoewel, je weet het toch maar nooit, ondanks weersvoorspellingen. Nou ja, ik zie wel.
Zal ik nou deze dag beginnen met een kopje thee of meteen aan de koffie gaan? Wordt het een boterham met kaas of een beschuitje hagelslag?
En wat zal ik vandaag gaan doen. Verder aan de echte SammaNieuws die volgende week uit moet komen of vandaag de kaartenmolens op orde brengen?
Je merkt het al, ik kan niet kiezen. Gek genoeg heb ik dat vooral als het gaat om onbenulligheden zoals wat ik aan zal trekken of wat ik zal kiezen uit de menulijst in een restaurant. Andere dingen heb ik totaal geen moeite mee. Zo heb ik zelfs voor het ontbijt nog via internet gekozen voor de ‘beste lokale webpoliticus van 2010’ Mijn stem ging naar Theo Krins, raadslid van de Christenunie. Nou moet ik heel eerlijk zeggen dat ik geen idee heb of hij de ‘beste’ locale webpoliticus is, maar hij is de enige die ik volg, dus voor mij is hij de beste. Volgende week ga ik ook op hem stemmen. Ja, sommige mensen vinden dat je dat niet moet zeggen, maar ik kies er voor om als echte Nederlander voor mijn mening uit te komen. Eerlijk is eerlijk, ik weet niet of Theo de beste politicus voor Gouda is. Ik weet ook bijna zeker dat we het niet over alles eens zijn. Zo vond hij in een van zijn blogs dat winkels hun deuren dicht moesten houden, dat zou beter zijn en minder energie verspillend. Typisch een nooit winkelende man die dat schrijft. Winkels en winkelende vrouwen weten dat je echt veel sneller een winkel inloopt als de deur open is. En zoveel energie schijnt het ook niet te schelen. Als dat alles is waar we in verschillen… Hoewel…, ik weet niet eens waar Theo allemaal precies mee bezig is in Gouda. maar ik ken hem al zoveel jaren om te weten dat hij in elk geval betrouwbaar en integer is. Theo heeft zich de afgelopen jaren altijd sterk gemaakt voor het behoud van Samma en is één van de steunpilaren daar in geweest. Al jaren brengt de familie Krins de Samma Nieuws rond in Goverwelle. (En daar zitten heel wat Samma klanten!). Verder is hij altijd trouw en actief geweest in de kerk in Gouda.
Dat hoefde hij allemaal niet te doen, maar daar koos hij voor.
Die laatste zin trekt enorm aandacht op mijn scherm. Dat hoefde hij allemaal niet te doen, maar daar koos hij voor. Dit is misschien wel een heel raar sprongetje, maar ik moet meteen denken aan de Heer Jezus. Het zijn de weken voor Pasen waarin we stilstaan bij wat de Heer Jezus allemaal gedaan heeft. Ik ben er zo van onder de indruk dat de Heer Jezus er voor koos om naar de aarde te komen en te sterven. Hij hoefde dat niet te doen, maar Hij koos er voor.
Kies dan heden wie Gij dienen zult…… Nou in dat laatste geval weet ik het wel heel zeker.
Ik kies voor Hem!

Metamorfose

Het begon maandagmiddag. Of eigenlijk begon het al eerder in ons hoofd. Maar maandagmiddag zaten Jan en ik bij elkaar om de week door te nemen. We vonden allebei dat er iets moest gebeuren. De afgelopen weken waren saai. Januari is sowieso niet mijn meest favoriete maand, maar dit jaar is hij echt om sacherijnig van te worden. Bijna geen mensen in de winkel, en ook bijna geen mensen in de stad. Sneeuw is leuk, maar het weer van de afgelopen weken is rampzalig voor de detailhandel. Maar aan het weer kunnen we niks veranderen, maar aan het gesacherijn misschien wel. En zeker aan de winkel. Dus……………………., wat hebben we nodig en wat gaan we doen, dat was de insteek van de brainstorm. Het antwoord was, zoals altijd met brainstorms, simpel en duidelijk: ‘Het voorjaar moet de winkel in…’ De kado-afdeling moet bijvoorbeeld nodig gepimpd worden. De laatste maanden is er niet veel nieuws bijgekomen vanuit de algemene kadootjes, zeg maar, de niet christelijke kadootjes. (Hoewel, jullie weten hopelijk inmiddels dat ik geloof dat ‘christelijke’ kadootjes niet bestaan;).
Jan komt uit de bloemisterij en kent weer hele andere wegen dan ik bewandeld heb in het kado-circuit. En……. hij heeft verstand van bloemetjes. Laten we blauwe druifjes bakjes maken was zijn advies. En bij de veiling hebben ze ook een heleboel andere spulletjes. Nou kun je niet zomaar bij de groothandel bloemetjes en plantjes kopen. Je moet daarvoor een extra aantekening op je handelsregister hebben. Geen probleem, dat had ik eerder gedaan toen we de kleding van I’m God’s Original Creation gingen inkopen. Je gaat naar de Kamer van Koophandel en zegt dat je dat bij je omschrijving wilt hebben: ’bloemen en decoratie’. Die ene zin opent deuren die voor anderen gesloten zijn……. Wat een grappige bureaucratische systemen houden we er toch op na…
Afijn, met het nieuwe papiertje van de KvK op zak, trokken Jan en ik er op uit. Die bloemen hadden we binnen no time bekeken. Dat worden gewoon ‘een paar treetjes’ blauwe druifjes. Jan wist precies wat hij er mee wilde doen om het jullie te laten kopen . Op naar Rotterdam, want volgens Jan zat daar ook een groothandel in kado-artikelen. Zat, inderdaad, hij zat er, maar zit er niet meer. Het grote bord met de naam hing nog op de grote loods, maar verder was het akelig leeg en verlaten. Zou het bedrijf ten onder gegaan zijn in de economie? Geen idee. Maar Jan wist nog wel een hele grote groothandel dicht bij Amsterdam. Voor de zekerheid maar ff gegoogled of ie er nog was en wij op naar Amsterdam. Ook hier hadden ze ons nieuwe papiertje van de KvK nodig en kregen we keurig 2 passen en een vingerscan om naar binnen te mogen………..
Wow!! Hier wordt iemand als ik echt gek!!! Maar liefst 20.000 vierkante meter kado- en decoratiespullen!!!! En dan gewoon met je karretje er doorheen en naar de kassa! Dat ik dit voor mijn werk mag doen, dacht ik voortdurend…… Jan was ik herhaaldelijk kwijt, omdat hij weer ergens een vogelkooitje zag staan en Jan was mij voortdurend kwijt omdat ik …… van alles…….. zag staan!!
Toch duurde het niet heel erg lang voordat we gevonden hadden waarvan we niet wisten dat we het zochten. Ik beschouwde het persoonlijk als een knipoogje van Boven. In de bloemetjes/voorjaarsstijl waar we naar op zoek waren zagen we bij zo’n algemene handelaar een heleboel spulletjes staan met hele en halve Bijbelteksten er op. En verder kwam ik keramiek tegen met kroontjes waarvan ik vorige week nog tegen een vriendin zei tijdens het winkelen,dat ik zoiets eigenlijk in de winkel zou moeten hebben.
En nu?? De winkel is compleet gerestyled inclusief een vlinderboom aan het plafond met leuke Valentijnsdagspulletjes. Ik kan je zeggen dat ik in tijden niet zo enthousiast ben geweest over de winkel. En, we hebben ongelooflijk veel plezier gehad! Nou maar hopen dat jullie het ook leuk vinden en dat we met z’n allen iets minder sacherijnig zijn over het weer………….

Het mooiste huwelijksaanzoek dat ik ken......

Valentijnsdag. Het zet je aan het denken over liefdespost. Eén van de mooiste liefdesbrieven die ik ken is die van mijn vader aan mijn moeder. Midden in de oorlog in 1942.
Hij was 24 jaar oud en wat ze toen noemden ‘reizend evangelist’. Zeven jaar lang had mijn vader verkering gehad met een jonge vrouw tot zij ernstig ziek werd en uiteindelijk overleed.
Nog geen jaar na haar overlijden besloot hij mijn moeder ten huwelijk te vragen. Veel te vroeg zouden we nu zeggen. En wat zou de familie van hem en van zijn overleden verloofde daar van vinden. Bovendien was mijn moeder 8 jaar ouder dan mijn vader. Het was ook nog eens midden in de oorlog. En……., mijn vader kende niet eens mijn moeders voornaam……………, Dat kan toch allemaal nooit goed gaan zou je zeggen. En toch schreef hij haar de brief. Ze zei ja en hij kwam er achter dat hij, Jacob, een vrouw zou gaan trouwen die Lea heette. Ze zijn 2 maanden later in december getrouwd omdat ze dan nog wat meer bonnen kregen om in de oorlog hun huisraad te kopen. Hun huwelijk duurde 46 jaar tot het overlijden van mijn vader in 1988. Mijn moeder heeft ‘de brief’zoals we die altijd noemden tot haar dood op 97-jarige leeftijd in 2008 in haar Bijbel bewaard. Het boek waar ze zoveel van hield, een liefdesbrief van God aan mensen, met daarin de liefdesbrief van de man die Nederland diende met dat woord van God.
Hoewel de meeste van mijn broertjes en zusjes die brief wel eens stiekem hadden gelezen, mocht ik hem officieel een aantal jaren geleden van haar lezen en zelfs vlak voor haar dood op 97-jarige leeftijd gaf ze me toestemming om hem voor te laten lezen op het bruiloftsfeest van mijn zoon Jacob die naar mijn vader was vernoemd. Ik vind die brief zo mooi dat ik jullie daar graag een stukje van mee wil laten genieten.

Glanerburg 9 october 1942.

Geachte zr. Kiers,

Wel allerminst zult u nu een brief van mij verwacht hebben. Er is dan ook een heel bijzondere reden voor. En ik geloof de zekerheid van den Heer te hebben, u te schrijven zoals ik nu schrijf.
Het is nu bijna een jaar geleden, dat de Heer mijn lieve Roelie van mijn zijde heeft weggenomen. Wij hielden zo veel van elkaar en hadden het vurige verlangen, om samen geheel in dienst van den Heer te leven. De Heer heeft het anders gewild. Roelie had zelf daar volkomen vrede mee. Voor mij was het moeilijker. Maar de Heer heeft mij innerlijk van haar vrijgemaakt, zodat ik haar kon prijsgeven, omdat Hij het van mij vroeg. Zeven jaar hebben wij elkaar gekend en liefgehad. Ik ben de Heer dankbaar voor die tijd. Wat zijn Zijn wegen ondoorgrondelijk!

Nadat Roelie van mij is heengegaan, heb ik mijn leven bij vernieuwing den Heere toegewijd.
Ongedacht- en aanvankelijk tegen mijn wil in bracht Hij me toen naar Glanerbrug. De zegeningen die we hier de laatste tijd ervaren, zijn wel een duidelijk bewijs van Gods hand in dit alles .
In Glanerbrug heb ik u van meer nabij leren kennen. Reeds dadelijk voelde ik mij tot u aangetrokken, omdat ik in u een geestelijke steun vond. Later namen mijn gevoelens jegens u dermate toe, dat ik merkte, dat ik van u ging houden. Hiertegen trachtte ik mij eerst te verzetten. Allerlei bezwaren kwamen bij mij op, zoals het verschil in leeftijd, enz. Maar het liet mij niet los; ook niet, na ht herhaaldelijk voor den Heer gelegd te hebben.
Nu echter heb ik innerlijke zekerheid. En daarom, Zr. Kiers, moet ik u betuigen, dat ik u oprecht liefheb, en kom ik u langs deze weg vragen, of u mijn vrouw zoudt willen worden, en mij als mijn vrouw zoudt willen bijstaan in de arbeid des Heeren.
Ik meen te weten in u datgene te vinden, wat ik nodig heb in mijn leven. Niets kan ik u aanbieden. Mijn leven is volkomen afhankelijk van Hem, Die Mij riep.
Het enigste wat ik u geven kan, is mijzelf, en een leven voor Zijn rekening. En eerlijkheidshalve moet ik u zeggen, dat het niet altijd even gemakkelijk is, maar wel heerlijk en vol verrassingen!
Eerst had ik u mondeling mijn gevoelens willen openbaren, maar achteraf vond ik ht zuiverder, het op deze wijze te doen. En God weet, dat ik het biddend doe. Het overvalt u nu niet zo, en u hebt nu rustig tijd om te denken. En ik ken u al wel zoveel, dat ik weet,dat u dit niet zult doen, zonder gebedsgemeenschap met den Heer.
Morgen ga ik op reis naar Rotterdam, waar ik t/m dinsdag a.s. hoop te blijven. Woensdag kom ik in Apeldoorn. En donderdag reis ik van Apeldoorn naar Glanerbrug. Ik hoop, dat ik voor die tijd uw antwoord mag hebben. Misschien kunt u mij dat voor woensdag naar mijn logeeradres zenden.
‘k Zou het prettig en zuiver vinden, als ik u voordat ik in Glanerbrug ben, zekerheid heb.
Tot zolang wacht ik rustig, ook u in mijn gebeden gedenkende. Dat onze gemeenzamen Heiland in dit alles verheerlijkt worde.

Met hartelijke groeten,
Uw toegenegen
Jb. Klein Haneveld.