Er staan 4 oude stoeltjes op de grote tafels achterin de winkel.
Er komt een klant binnen:
‘Hé verkopen jullie nu ook stoeltjes?’
Een volgende klant:
‘Hebben jullie de winkel leeggehaald?’
Weer eentje:
‘Wat is het ruim geworden’
En toen:
‘Jammer dat jullie de uitverkoop hebben weggedaan...’Een andere:
‘Het is wel kaal daar’
En nog een:
‘Hebben jullie de vloer in de was gezet?’
Ik kan nog wel een heel tijdje doorgaan. Het is heel grappig om te zien hoe iedereen reageert op een paar stoeltjes op tafel en er meteen zijn eigen conclusie aan verbind.
Want feit is:
1. We hebben de uitverkoop niet weggedaan, de boeken en CD’s liggen gewoon ergens anders in de winkel.
2. We hebben gisteren de tafels weggehaald voor het zomerfeestje en ze net weer terug gezet.
3. Jan vindt stoelen op de tafels helemaal geweldig staan. Dat vond hij vroeger als kind op school al en nu nog steeds. Niks ernstigs, gewoon een onschuldige afwijking
4. Vandaag was zijn kans om het zo neer te zetten omdat de tafels deze week leegblijven voor het volgende avondje met de Parachute band.
5. We verkopen al een hele tijd oude, leuke stoeltjes.
6. We vinden het gewoon leuk om jullie elke keer weer te verrassen met ongebruikelijke opstellingen in de winkel.
Hoedanook, we hebben er veel plezier om hoe de mensen reageren op zo’n opstelling. Het zet mij meteen weer aan het denken over hoe gauw we als mensen bepaalde situaties interpreteren en onze eigen, veel te snelle conclusies trekken. In dit geval onschuldig en ongevaarlijk, maar hoe vaak doen we dat niet verkeerd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten