Wilt u er een kusje bij....?

Er zijn soms van die dagen……. Ken je die? Ook bij Samma hebben we er soms last van. Zo ook afgelopen zaterdag. We waren er helemaal klaar voor. Lekker druk voor Pasen dus gezellig achter elkaar klanten helpen. En dan heb je van die standaardzinnen die je de hele dag zegt:
Mag ik u helpen?
Kunt u het vinden?
Zijn er kadootjes bij?
Heeft u een klantenpas?
Mag ik uw pas?
Zal ik het in een zakje doen?
Wilt u er een tasje bij?
U mag de pin intoetsen
Dag mevrouw.
Tot ziens, fijne dag nog.
En zo zijn er nog een aantal. Maar soms zijn er dagen dat het niet lijkt te lukken met die zinnen. Dan komen er opeens andere woorden uit je mond dan dat je bedoeld, of je stelt de vraag wel, maar vergeet naar het antwoord te luisteren. Zo vergeet ik steevast te luisteren als ik iemand vraag wat hij voor koffie wil. Dan sta ik verdwaast voor het apparaat na te denken of het nou suiker, melk, alleen suiker, alleen melk of helemaal niks was, of misschien toch wel thee. Ik zou een geweldige chaos creëren als ik ooit in de horeca zou werken en bestellingen moest opnemen.
Het is mij ook vaker overkomen dat ik iemand gedag zeg met dag mevrouw, terwijl het een man is of andersom.
Zaterdag ging het met mij wel goed, maar Stephanie had haar dag niet. Zij is de kampioen versprekingen, tenminste dat zeg ik om de aandacht van mezelf weg te houden. We hebben dagenlang grappen gemaakt toen ze ooit een klant vroeg: “Wilt u er een KUSJE bij…” ipv een tasje.
Afgelopen zaterdag was ze helemaal in vorm. Ze vroeg heel beleefd aan een meneer: “Mag ik astublieft uw PLAS meneer?” Ik moet eerlijk bekennen dat ze daarop mijn plas bijna had, ik deed het nog net niet in m’n broek. Och jammer dat ze niet rood kan worden met zo’n donkere huid.. De rest van de middag heb ik haar natuurlijk voortdurend geplaagd. Stom, dat had ik natuurlijk niet moeten doen.
Tegen sluitingstijd moest ik gauw naar boven om me op te tutten voor een gezellig familiediner met mijn broertjes en zusjes. Nee, niet het familiediner van Bert van Leeuwen, we hebben nog net geen ruzie met z’n achten plus aanhang. Ik ga dus gauw naar boven om m’n tanden te poetsen. De laatste maanden heb ik geen tube tandpasta, maar een pompje. Dus ik pomp de tandpasta op m’n borstel en poets er gezellig op los. Wat een vreemde smaak is mijn eerste gedachte. Nou ja, dat zal wel komen van de gesnoepte paaseitjes met tandpasta. Het duurt even voor ik in de gaten heb waar die vieze smaak vandaan komt. Het blijkt dat ik helemaal geen tandpasta op mijn borstel heb gedaan, maar de het pompje met de handzeep heb gebruikt. Ik voel me behoorlijk onnozel. Gelukkig was Stephanie nog beneden met het afsluiten van de winkel zodat ik haar paasdagen een stuk beter kon maken door haar op te biechten dat ik wel een enorme idiote actie had ondernomen.
Vroeger werd er wel eens gedreigd dat je voor straf je mond moest spoelen met zeep als je een grote mond had. Nou geloof ik niet dat God ons straft, maar ik moest er toch wel om lachen, alsof Hij een grapje met mij uithaalde op dat moment. Had ik maar niet zo’n grote plaagmond moeten hebben die dag.
Gisteren waren de meiden gelukkig niet in de buurt. Een klant zocht een CD en die bleek te zijn afgeprijsd. “Dat scheet weer” zei ik enthousiast.