geld tellen en bidden tegelijk!

Zondag was ik aan het church shoppen. Of eigenlijk was ik met een zus en haar familie naar de kerk van een andere zus en haar man, om daarna met z’n allen bij haar op visite te gaan en overheerlijke appeltaart te eten.
Hoewel ik de voorganger en een aantal mensen uit die kerk wel kende was ik er nog nooit in de dienst geweest. Een grote kerk, en zoals elke zondag 2 diensten. We konden dus lekker langzaam starten zondagmorgen en naar de 2e dienst. De autorit was iets langer dan verwacht, maar we waren nog net op tijd voor de 2e dienst zou beginnen. We probeerden een plek voor ons zessen te vinden niet al te ver naar achteren zodat het niet zou opvallen dat onze ogen geen 18 meer zijn.
En toen zat hij daar schuin voor ons, enthousiast te zwaaien. Ik was blij verrast, want hoewel ik wel wist dat hij en zijn vrouw in deze kerk thuishoren, had ik er geen moment bij stil gestaan ze vandaag te ontmoeten. Meteen maakte hij geldtelgebaren. Ik moest lachen. Ik knikte ja en zei en probeerde hem te gebaren dat ik het gisteren nog had gedaan. Mijn zus begreep niks van mijn vreemde communucatie dus ik legde het haar in het kort uit voordat de dienst begon.
Ad is een collega van me. In Amsterdam werkt hij in de christelijke boekhandel CLC. We kennen elkaar al zo´n 25 jaar. Eerst was hij vertegenwoordiger van één van de leukste christelijke uitgeverijen Ark media. Maar hij mistte het boekenvak vanuit de winkel en is uiteindelijk weer teruggekeerd naar de winkel.
Ruim anderhalf jaar geleden sprak ik Ad op de christelijke boekenbeurs. Het was in de periode dat het niet zo goed ging met Samma. Hij vroeg me of ik zelf nog steeds gemotiveerd was voor het werken bij Samma en of ik na zoveel jaar het nog wel met plezier deed. Ik vertelde hem dat ik de enorme financiële druk van dat moment bijna ondraaglijk vond, maar dat ik nog steeds veel van die plek bij Samma hield. Natuurlijk zijn er sommige dingen die ik nu wel gezien heb, voegde ik er aan toe. Elke avond weer het geld tellen en de kas opmaken heb ik nu echt wel gehad, zei ik.
Oh maar dan weet ik wat ik voortaan ga doen, was Ad zijn reactie. “Ik ga voortaan als ik de kas opmaak voor je bidden. “ Goed plan, vond ik en daarna waren we allebei weer druk met het uitzoeken en inkopen van de najaarsaanbiedingen. Om heel eerlijk te zijn, ik was de inhoud van ons gesprek al lang weer vergeten, niet zo netjes, maar mijn geheugen wil niet altijd alles meer onthouden. Ik ging er overigens van uit dat er bij Ad ongeveer hetzelfde zou gebeuren, maar ik vond de geste alleen al erg aardig.
Een jaar later. Zelfde beurs. Ik kom Ad weer tegen bij het koffie halen. Hoi, hoe is het? Goed, met jou ook? Weet je dat ik nog regelmatig een schietgebedje doe? Hoezo dan? Nou, weet je nog vorig jaar? En hij frist mijn geheugen weer op. Ik ben op z’n zachtst gezegd ontroerd. Meen je dat echt Ad? Wat lief van je! Echt waar!! Weet je, ik beloof je dat ik voortaan ook een schietgebedje voor jou zal doen als ik de kassa opmaak. En echt waar, ik doe regelmatig als ik de kassa opmaak een schietgebedje voor Ad en voor zijn winkel en stel me dan voor dat hij dat ook voor mij doet. Wat heerlijk om te ontdekken dat er mensen zijn die aan je denken, je zorgen begrijpen en met je meeleven door het in gebed bij de Heer te brengen.
Gisteren na de mooie kerkdienst schudden we elkaar de hand bij de koffie buiten in de zon. Na al die 25 jaar ontmoet ik voor het eerst zijn vrouw en dochter en ik stel hen voor aan mijn zus en haar man en dochter die een winkel in Nairobi in Kenya hebben. Zo kunnen we onze bevindingen van de huidige kredietcrisis en onze winkels wereldwijd belichten.
De dochter van Ad blijkt van de zomer naar Kenya te gaan naar een kinderproject dus er worden allerhande adressen en informatie uitgewisseld. Ook daarvoor bleek deze ontmoeten belangrijk.
Mijn kenyaanse zus ontmoet de voorganger met wie zij meer dan 25 jaar geleden samen jongerenprogramma’s bij de EO maakte. Ze hadden elkaar zo lang al niet meer gezien. Wat geweldig om daar te ontdekken dat God met ons allemaal zijn eigen weg is gegaan.
Maar vooral te ontdekken dat waar ter wereld je ook woont je dezelfde Heer dient en dat Hij toch echt degene is die voor ons allemaal zorgt en die ons aan elkaar bindt en dat we zijn werk in elkaar ontdekken, zelfs als je elkaar maar heel weinig ziet.
Ik ben toch zo onder de indruk van die Heer.
En ja, de appeltaart van Bouke naderhand was inderdaad overheerlijk. Moet ie vaker doen.