Op mijn wc hangt een hele grote vergeelde foto. Een klein posterformaat, geplakt op een spaanplaten plank, zeker 35 jaar geleden zorgvuldig gedaan. Of misschien is dat vergeelde toch wel de echte kleur. Het is de voorgevel van een bruin met geel geschilderd winkelpand. In mooie jugendstil letters staat er Koffiebar ’t Kruispunt op. Een bruin latjesraamwerk heeft een kruis uitgespaard dat met gele verf is geaccentueerd. Ik zie het elke dag die foto, ik wil het ook elke dag zien. Het is namelijk de plek waar we jaren geleden niet alleen een koffiebar, maar ook de winkel hadden in Gouda. De naam ’t kruispunt was een geweldig hippe, vonden we en precies datgene wat we wilden vertellen. We waren stuk voor stuk enthousiaste bekeerde jongeren uit de hippietijd en we wilden het iedereen vertellen. En de kern van wat we wilden vertellen was het kruis! En een kruispunt dat is de plek waar je moet kiezen welke kant je wilt. Kies je voor Jezus, of kies je tegen Jezus, daar ging het om.
Ik wil er elke dag even in dankbaarheid en verwondering naar kijken omdat het me helpt herinneren aan waar het allemaal begon en vasthouden aan die basis en wat nou ook alweer de bedoeling was.
De meeste van onze huidige klanten bij Samma hebben die bijzondere koffiebartijd nooit meegemaakt. De meeste medewerkers en vrijwilligers ook niet, alleen ikzelf. Dat is niet erg, maar ik wil het verhaal levend houden dat Samma er niet is om winkeltje te spelen maar om het Kruis in deze wereld zichtbaar te maken. Het kruis is de kern en de basis van ons geloof en van ons leven. Zonder het kruis hadden we niet eens een leven.
Er zijn dagen dat ikzelf het kruis en dat wat daar gebeurd is voor lief neem. Ik sta er niet bij stil, ik weet dat het er is en that’s it. Ik ben er mijn hele leven mee groot gebracht en dan kan het zo gewoon worden. Maar het kruis is niet gewoon, dat wat de Heer Jezus voor mij aan dat kruis heeft gedaan is ongelooflijk bijzonder, dat wil ik nooit gewoon gaan vinden.
Het kruis als symbool is ook vaak heel gewoon geworden. Iedereen heeft een kruisje om z’n nek en iedereen had een kruisje aan de muur, maar het zegt de meesten totaal niets. De reactie van een heleboel christenen is daarop begrijpelijkerwijs geworden dat we dat een tijd lang veel minder zijn gaan doen. De laatste maanden merk ik dat er weer een nieuwe trend is ontstaan om toch weer een kruis aan de muur te hangen. Soms staan er Bijbelteksten ingegraveerd. Ze zijn van metaal, van leer of van steen. En eerlijk gezegd vind ik het wel mooi dat we weer een kruis aan de muur hangen. Zo eentje waar je elke dag even naar moet kijken om je er aan te herinneren wat een dure prijs er voor jou betaald is door de Heer Jezus. En daarnaast om je er dagelijks aan te herinneren waar het allemaal begonnen is. Jouw Leven en mijn Leven. Dat symbool van Zijn dood, wat tegelijkertijd ook het symbool van de overwinning van de dood is. Want Hij leeft!!
Zullen we regelmatig in dankbaarheid en opperste verwondering terugkijken naar het kruis en ons herinneren waar het ooit begon en vasthouden aan die basis want dat was de bedoeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten