Onze Lieve Heer heeft vreemde kostgangers....

Mijn Samma weeknieuws heeft nog één stukje nodig. Over mijn kleinkind valt niet veel te vertellen. Hij heeft zijn eerste vliegreis gemaakt afgelopen week in Brazilië, maar ik heb nog niet gehoord of dat goed ging. Daar zit dus geen onderwerp in. De hele dag vraag ik aan Roos en Stephanie of zij nog iets weten omdat ik zelf niet veel in de winkel heb gestaan de afgelopen week, maar er komt niet veel uit ze. Ik vind dat het zou moeten gaan over mensen die in de winkel zijn geweest en waar een verhaal omheen zat. Ik krijg nog zo’n verhaal van iemand, maar dat moet maar tot volgende week wachten. En ja, een hele lege bladzijde in het weeknieuws staat een beetje vreemd. Hoewel, nu ik er over nadenk is het misschien ook een inspiratiebron voor jullie om een mooie tekening te maken of misschien zelf een stukje te schrijven over je Samma ervaringen. Dat mag je sowieso wel een keer doen. We zijn echt benieuwd naar de verhalen achter de artikelen die jullie bij Samma kopen. Wat heeft een boek of CD met je gedaan of met degene die hem van je kreeg. Heb je zoiets te vertellen, laat het ons weten. Wil je het zelf niet opschrijven, vertel het dan een keer aan mij (Irene) in de winkel , dan schrijf ik het wel weer op. Dus daar zat ik op donderdagavond boven na te denken hoe ik die ene pagina zou moeten vullen en toen hoorde ik ze opeens. Zoals altijd luidruchtig en druk pratend. Ik ken ze al jaren, ze kwamen al in de winkel toen wij nog in de Kleiwegstraat onze winkel hadden. Ze kwamen altijd op donderdagavond en dat doen ze nog steeds. En nu, na misschien wel 25 jaar hebben ze nog steeds dezelfde gewoonte als ze bij Samma zijn. Hoewel, ik vrees dat ze diezelfde gewoonte overal hebben. Ze kibbelen namelijk altijd samen. En nu druk ik me eigenlijk heel mild uit want eigenlijk maken ze altijd ruzie. Of in elk geval zijn ze altijd aan het bekvechten. Menige donderdagavond liepen niet zij, maar wij en onze klanten rood aan met plaatsvervangende schaamte. Ze bekvechten over de bijbel over boeken, over muziek, over mensen, over hoe veel tijd ze nog hebben voordat de parkeermeter afloopt, eigenlijk bekvechten ze overal over. En het lastige is dat ze beiden een luide stem hebben. Niet erg christelijk zou je zo op het eerste gezicht zeggen, maar toch……. Diezelfde mensen heb ik de afgelopen jaren leren kennen als zeer trouwe christenen, die zielsveel van elkaar en van de Heer houden en niets liever doen dan anderen van Hem te vertellen. Ook vanavond kwamen ze de winkel in met iemand waaraan ze het evangelie hadden uitgelegd en die ze iets wilden geven. Ik heb deze mensen leren kennen als gouwe gasten en ik weet zeker dat de lieve Heer ook van hen houdt. Misschien kibbelen ze ook wel eens met Hem, maar dan stel ik me zo voor dat Hij dan glimlacht en al veel langer dan wij weten dat dit alleen maar de buitenkant is en dat Hij die gedrevenheid en passie waarmee ze kibbelen gebruikt om hen in te zetten in Zijn dienst.
Inderdaad, onze lieve Heer heeft vreemde kostgangers, dat zie ik ook wel als ik in de spiegel kijk.