Uit de oude doos: Gospelmuziek week Nashville 2003

Ik zit in de map met oude Samma Nieuwsen te lezen en kom een paar leuke verhalen tegen. Eigenlijk zou ik deze week niet thuiszitten, maar in Nashville bij de GMA week, een week voor en over mensen die werken in de Gospelmuziek, of het nou artiest, winkelier, platenmaatschappij of t.v. en radio is. Ik zou meemogen met mijn Kenya familie als camera-assistente, net als vorig jaar. Maar op het laatste moment hebben we besloten om niet te gaan. de kredietcrisis heeft ook de christelijke muziekmarkt aardig aangetast, dus het rendabele van een reis naar Nashville zat er niet in. Vandaar dat het verhaal van GMA 2003 me wel aansprak. Wat gaat de tijd toch snel! Hieronder het artikel uit Samma Nieuws van april 2003:

Ik ben weer naar GMA (Gospel Music Association) week in Nashville in Amerika geweest. Heerlijk dat ik ook dit jaar kon gaan. Voor mij was dat heel belangrijk. Vorig jaar was die tijd emotioneel heel zwaar en verdrietig, hoewel God ook toen heel persoonlijk bij me was door de muziek en de dingen die ik beleefde., Maar ik was emotioneel helemaal kapot en doodsbang voor wat er allemaal zou komen.En nu een jaar later kon ik erheen met de rotsvaste overtuiging dat de Here tot hiertoe had geholpen en bovenmate trouw en lief voor me was geweest. Ik kan met verbazing en dankbaarheid vaststellen dat er in en jaar heel veel gebeurd was, maar dat ik niet ten onder ben gegaan, integendeel Hij heeft me veel sterker gemaakt. Voor het eerst heb ik gelogeerd bij mensen thuis, bij Rocky en Julie en bij Bob Halligan en Linda van Ceili Rain en bij Rory en Jeni Varnadeau. Een heel stuk goedkoper dan in een hotel slapen en vooral vééél gezelliger. Ik heb Toby Mac mogen zien optreden met het liedje IRENE, ik heb de mannen van Third Day weer gehugged en met ze gepraat oer wat er met mij is gebeurd, maar ook over de oorlog in Irak en waarom ze weer niet naar Nederland kunnen komen (vier van de vijf vrouwen zijn zwanger!!). Jullie moeten allemaal de groeten van ze hebben, ze zouden echt waar heel graag weer bij de boerenpummels in Stolwijk willen logeren met een stroopwafel erbij. Die stroopwafels heb ik een week op zak gehad en het is onvoorstelbaar wat een wonderen het doet. Het Paul Colman Trio is er bijna mee om te kopen. Maar ook Nicole C. Mullen, Rachael Lampa en haar manager, Third Day en wie ik ook als bekende tegenkwam, werden stuk voor stuk gek als ik ze een stroopwafel voorhield. Als ik ooit met Samma ophoud, ga ik een stroopwafelketen in Amerika opzetten. Ik heb nog geen Amerikaan ontmoet die er niet van houdt. Maar goed, om een lang verhaal kort te houden, ’t was weer fantastisch, de worship van Michael W. Smith, de Dove Awards en alle showcases met een heleboel artiesten. Ik heb nog steeds m’n visie voor muziek niet verloren en dat na zoveel jaar. Dat ik al zoveel jaar in de muziek zit, was meer mensen niet ontgaan. Eén van de leukste verrassingen overkwam me op mijn laatste dag in Amerika. Van Beth McKenzie, de bazin van EMI Christian Music Group kreeg ik mede namens Kingsway en GMI Music Partners officieel een Honouring Award uitgereikt, vanwege mijn jarenlange inzet voor de gospelmuziek in Nederland. De meeste Nederlandse muziekmensen die ook in Nashville waren, zaten erbij. Ik kreeg een hele officiële lijst met een aantal CD’s er in en een gegraveerde tekst. Hij was te groot om zelf mee te nemen, maar hij is onderweg en binnenkort hangt hij zeker bij Samma. Ook dit jaar moest ik toch weer een traantje laten in Amerika, maar dit keer uit dankbaarheid. Dankbaarheid dat ik ook dit jaar weer naar GMA mocht en kon genieten wat God doet door veel creatieve talenten.
Dankbaar dat Hij mij al zoveel jaren gebruikt als een schakeltje om die muziek bij de mensen te brengen, en nog belangrijker, bij mensenharten te brengen. Net zo als muziek al jaren mijn hart mag raken om me dichter bij God te brengen en me te troosten, te genezen en me enorm te laten genieten. De uiteindelijke eer is helemaal niet voor mij maar natuurlijk voor Hem die al die mooie muziek heeft geschapen. Maar toch, dit soort momenten zijn echt de cadeautjes in mijn jubeljaar, ofwel dit jaar waarin ik 50 wordt.