Michael W. Smith of niet,

Vandaag was het zover. We hadden er al een paar weken naar uitgekeken!! Vanavond mochten we met de Sammaploeg naar een avondje met Michael W. Smith. Hij was in Hoofddorp, ( gelukkig op een normale manier met het vliegtuig geland op Schiphol. )
Om met een ploeg van Samma naar zoiets toe te gaan is op zich al een hele onderneming. De Sammaploeg en de mensen er omheen is op z’n zachtst gezegd een vreemd allegaartje van jonge, oude, gewone, alternatieve en gekke mensen. Alleen al voordat je weet wie er allemaal wel en niet mee kunnen en willen, dat valt nog niet mee. De organisatoren van zoiets willen natuurlijk graag weten met hoeveel mannen en vrouwen je komt, dus ik gooi er meestal maar een aardige slag naar. Ik begon met 5 om over te stappen op 12. Maar oh nee, opeens heb ik er 16, da’s een beetje veel, maar gelukkig bij nadere navraag werden het er 12 om uiteindelijk toch weer 13 te worden. En dan natuurlijk nog het aantal auto’s. Meestal een probleem, maar dit keer kon ik kiezen wie er mocht rijden. Tien man in 2 auto’s moet kunnen, twee van de 10 wonen vlak bij Hoofddorp. Maar ja, gistermiddag kwam Tobias nog en die wilde ook best mee, maar dan zijn we met z’n elven dus dan toch maar 3 auto’s , dan kan Stieneke op de terugweg direct naar huis. Maar dan zijn we totaal met 13, nou ja,ik klets die 13e er ook wel in en tenslotte is Tobias niet zo groot… Oké, alles geregeld op dinsdagavond. Maar die avond bleek er eentje een blaasontsteking te ontwikkelen die de volgende morgen niet meer te houden was, dus één persoon minder en een auto minder. Wel weer 12 in totaal. Dan toch maar aan Hanneke vragen of ze langs Gouda wil rijden, geen probleem, dus weer geregeld. Een uurtje later belt Annelies op. Helaas, ze kan niet mee, want ze is hartstikke ziek. Wel sneu, want Annelies is gek op Michael. Maar helaas, niks aan te doen, ’t is niet anders. Toen waren er weer 11. Te laat om nog iemand te vinden die mee wil, ondanks onze pogingen. We zouden om 5 uur vertrekken. Stephanie zit me de rest van de dag te pesten dat we met Michael op de foto gaan en dat hij mij ten dans zou vragen. Stephanie heeft vaker vreemde dromen . Om half vijf wordt Stephanie gebeld door haar moeder. In de familie is iemand overleden en haar moeder moet direct gaan helpen. Gevolg is dat er geen oppas is voor Chanoa, het prachtige dochtertje van Stephanie. Hoe vind je in een half uur nog een oppas. Stieneke biedt nog aan om op te passen, maar Stephanie durft dat Chanoa niet aan te doen omdat ze Stieneke helemaal niet kent. Het laat maar weer zien wat een geweldige moeder Stephanie is, maar het is toch wel knap balen voor haar.
Uiteindelijk vertrekken we met 3 auto’s en nog zat lege plaatsen naar Hoofddorp voor een prachtige avond. Michael is relaxed, zingt een paar mooie Worshipnummers en we zingen allemaal direct uit volle borst mee. Hij vertelt over hoe God ongelooflijk van hem houdt, hem aardig vindt en zelfs gek op hem is. Hij mag hem Abba, pappa noemen. Hij zegt ook dat als onze worship alleen maar verticaal naar boven gericht is en we de ellende op aarde vergeten, dat we dan Hem te kort doen. Lees Jesaja 58 en je begrijpt het zegt hij. Geen vrome woorden van Michael, wel sympathieke bemoedigingen voor ons allemaal. En natuurlijk vertelt hij over de DVD en hoe trots hij er op is. En terecht!! Wat een heerlijke DVD om in huis te hebben en van te genieten. Misschien had je de CD al, maar de DVD is echt iets anders. Je hoort erbij, je beleeft het en je krijgt er ook meer voor. Ook de verhaaltjes tussendoor van Michael en natuurlijk de expressie van niet alleen hem, maar ook alle andere muzikanten, het enorme koor en de 12.000 mensen in die hal in Houston zijn het bekijken meer dan waard. En als je dan nog niet overtuigd bent, kijk dan naar het kinderkoor uit Oeganda. Je zou ze zo allemaal adopteren, zoals Michael ons vooraf al zei en hij heeft gelijk.
Nas afloopt neemt hij nog uren de tijd om met iedereen op de foto te gaan en van alles te signeren. Hij blijft relaxed, vriendelijk en een toffe man, zoals Roos hem noemde. Op de terugweg gaan de jongelui nog even lekker langs de MacDrive en de ouwelui moeten aan de lijn denken en gaan direct naar huis. Jong en oud vond het fantastisch.
Van Stephanie mogen we niet zeggen dat het leuk was, maar ’t was ook niet leuk, het was fantastisch!! Ik snap best dat God gek is op Michael, want wij zijn het ook. Maar gelukkig is God ook gek op jou en mij. Wat heerlijk toch dat hij af en toe van die prachtige muzikanten heeft die die boodschap aan ons door willen geven!!