Door de grond gezakt.

“Ik kon wel door de grond zakken!” ken je die uitdrukking? Nou bij Samma wel. Nee, niemand heeft echt iets stoms gedaan. Hoewel, daar zijn we allemaal op z’n tijd goed in. Alle medewerkers hebben wel eens een Cd verkocht, terwijl de CD uiteindelijk niet in het doosje zat. Geloof me, dan kun je wel door de grond zakken. Of die keer dat ik in een jolige bui de stem van een klant nadeed, terwijl die persoon nog niet opgehangen had. Op dat moment schaamde ik me terecht en kon ik zeker wel door de grond zakken. Maar dat bedoel ik allemaal niet. Al een hele tijd geleden zijn we ter hoogte van de kinderkast en de sieraden bij Samma letterlijk door de grond gezakt. De oplettende klant moet het gemerkt hebben en al een hele lange tijd lagen er lelijke boardplaten op de best wel mooie paarse Samma vloer. Er waren wel eens vage beloftes geweest van veel te drukke timmermannen die misschien wel een keer zouden willen helpen. Een oproep in de Samma Nieuws bleek ook geen vakbekwame mensen op te leveren. Tot vorige week opeens René langskwam. Een beetje gestuurd misschien, maar desalniettemin een vakbekwame timmerman. Met weinig woorden en een meetlint nam hij de ‘schade’ op. Ik vertelde hem dat de schade was veroorzaakt door een rioolpijp die ongemerkt te lang had kunnen lekken onder de vloer, maar dat dat probleem reeds lang geleden was verholpen en ik wees hem het gat in de vloer zien waar de pijp zat, daar onder de sieradenkast. Hij haalde het deksel er af gleed met z’n hand er in en kwam er tot onze schrik met een vieze hand weer uit. Het lekte nog steeds, of weer. Ja, het is tenslotte een pand uit 1611 en de loden pijp leek ook wel uit die tijd. Ik baalde wel, had ik eindelijk iemand die maandag de vloer wilde doen, dreigde dat vanwege een (wederom?) lekkende pijp in het honderd te lopen.
Maar het viel mee. De loodgieter kwam, zag en overwon. Binnen twee dagen had ik niet alleen een nieuwe pijp, maar ook nog eens een nieuw dakraam en zijn er nog een aantal andere lekkages verholpen.
En vandaag was René er voor de vloer. We hadden de nodige obstakels (lees: kasten) zaterdag opzij geschoven, dus hij kon direct beginnen. En nu ligt er een prachtige vloer. Maar niet alleen dat, er is ook achter in het kantoor een voorzetraam geplaatst. En wat voor één! Een geweldig stukje vakwerk! Maar ook dat kan ook bijna niet anders, want kozijnen maken is René z’n dagelijks werk. En dan ook nog een nieuw werkblad voor het kozijn, inclusief sleuven voor de kachel en de nodige tochtstrippen voor het gekke, ouwe buitendeurtje. Wat zal het lekker warm zijn de komende winters in kantoor!
En nu stinkt het in het hele huis. Want vanavond heb ik er nog gauw een paarse laag verf opgerold. Handig, is het morgen droog. Maar ja, met al die anti-tocht ramen en deuren kan dat luchtje alleen maar naar mijn huis boven toe. Misschien ben ik daarom wel zo happy!