Toch niet uit de kast gekomen.....

Het is een dag voor mijn paarse ’ballerinaschoentjes’. Staat leuk bij m’n lila legging. Hé bah, waar zijn ze nou. Ik zie ze nergens tussen de berg schoenen in mijn geïmproviseerde kast. Wat is dat toch frustrerend, ik kan niks meer vinden. Gisteren was ik nog een mooi zwart topje kwijt en een zomeromslagdoek. Het wordt nu toch wel echt vervelend allemaal en ’t is zeker niet goed voor m’n ochtendhumeur. Het lijkt overal wel chaos. In mijn hoofd is het chaos omdat ik me af zit te vragen hoe ik het komend seizoen door moet komen zonder mensen. In het kantoor en buiten is het chaos van alle spullen die plotseling uit onze leeggehaalde opslag zijn gekomen en in mijn huis is chaos. Nou ja, toch maar iets anders aangetrokken. Vandaag naar een leuk familiefeest in Hoogeveen en vanavond met de meeste van mijn broers en zussen uit eten. Ik blijf die nacht bij mijn zus slapen, kan ik morgen weer een keertje mee naar de Meerkerk in Hoofddorp. Bij Ineke in huis is het zoals altijd overal even netjes. Ik slaap op de zolder en zelfs daar is alles keurig georganiseerd. Ineke is daar altijd al heel goed in geweest. Volgens mij het beste van alle vijf de zussen. Ik hou het altijd maar een tijdje vol en moet er echt moeite voor doen alles in het huishouden georganiseerd te houden. Als ik die zondag thuiskom schrik ik des te meer van de rommel om me heen, ik word er zelfs kwaad van. En dat is goed! Ik moet me ook even goed kwaad maken en besluit de chaos om me heen aan te pakken. Die in mijn hoofd komt dan later wel. En daar ben ik dan weer goed in; rigoreus, snel én georganiseerd te werk gaan. Ik meet de ruimte in mijn slaapkamer op. De ooit goedbedoelde geïmproviseerde planken en stangen voor kleding komen absoluut niet overeen met mijn afwijking om veel kleding, in veel stijlen en in verschillende maten, in huis te hebben. Ik surf op het web naar Ikea. Ben meteen verliefd op hun garderobekastsysteem. Het heet Pax. Nou weet ik niet wat dat in het Zweeds is, maar Pax doet me toch echt aan het woord vrede denken. Mooi zo, die hoort bij Irene, want dat is ook vrede. Bovendien zal het heel wat vrede en rust geven als ik een opgeruimde kledingkast heb. Ben vooral verrukt van de makkelijke broekenhangers en mooie uitschuifladen en manden. In m’n eentje met openbaar vervoer een dagje naar Ikea. Kasten en inhoud opgespoord en naar de transportafdeling gebracht. Binnen 3 dagen is de boel in huis, totaal 300 kilo garderobekast. Maar ja, nou moet het nog naar boven. Twee smalle trappen op. Gelukkig heb ik een paar stoere vakantiejongens bij Samma lopen en die sjouwen het naar boven. Mijn Down broer Jacob komt me 2 dagen helpen. Niet dat hij veel doet, maar het af en toe vasthouden van een plank helpt en zijn commentaar is ook niet mis. Elke keer als ik iets laat vallen zegt hij IIIAAA, wat zoveel betekent als; “Je bent een ezel”. Praten kan hij niet, maar communiceren als de beste, zeker als het om te plagen is.
En jawel, ik zet de decoupeerzaag in de kasten!! Allemaal worden ze aan de achterkant schuin afgezaagd. Eng? Best wel een beetje, maar wie niet waagt, die niet wint.
Dankzij mijn nieuwe kleine schroevendraaierapparaat lukt het me om nagenoeg in mijn eentje een kastenwand te bouwen.
En nu? Ken je die reclame van die vrouwen die de walk-in-closet van hun vriendin ontdekken (en de mannen de walk-in koelkast met bier)? Op diezelfde manier staan mijn vriendinnen nu te gillen voor mijn kast. Ten eerste omdat ze niet kunnen geloven dat ik dat helemaal zelf heb gedaan en ze terecht ongelooflijk trots op me zijn en ten tweede omdat ze een tikkeltje jaloers zijn en zelf ook wel zo’n kast zouden willen. Alles hangt keurig op zijn plek en op kleur en zelfs met dezelfde hangertjes!! De laden zijn netjes georganiseerd en alle sokken zijn weer te vinden. De schoenen staan overzichtelijk op een rijtje. Alle gordijnen, kleden, beddegoed en zelfs de kussens zijn fris gewassen. Het pronkstuk is de grote draaiende metalen gaatjesmolen waaraan keurig georganiseerd al mijn sieraden hangen. Ooit gekregen uit een winkelinventaris, maar bij Samma niet te gebruiken en daarom roze geschilderd op de slaapkamer terecht gekomen.
En de paarse ballerinaschoentjes en dat zwarte topje? Ze zijn niet uit de kast gekomen. Ik begrijp er niks van, ik heb ze nog mee gehad naar Kenya. Bij navraag bleken ze daar nog in de kast te liggen en dat terwijl we wel een paar keer hadden gekeken of alles mee was. Nou ja, het heeft in elk geval voor voldoende frustratie gezorgd om mijn hele slaapkamer voor jaren te organiseren.