een kop vol in de trein

Het is zondagavond laat en de trein van Zwolle naar Gouda is leeg. Dit in tegenstelling tot mijn hoofd. Die zit boordevol en dat zal nog wel een paar uurtjes zo blijven vrees ik. Ik heb een heerlijke avond gehad in de kantine van de WRZV hallen. Een vertrouwde plek waar ik vroeger vaak kwam als er concerten in Zwolle waren. Meestal had ik ze dan in Gouda gehad en kon dan nog even zelf genieten in Zwolle én kijken of Jan het daar net zo goed had georganiseerd als wij in Gouda. De laatste weken ben ik vanwege allerlei omstandigheden steeds bezig met die goeie, ouwe concertentijd van zo’n kleine 20 jaar geleden. Ik mis het, de spanning, de organisatie, de geweldige teams van hardwerkende, enthousiaste vrijwilligers (soms wel 100 op één avond). Maar vooral mis ik de muziek en de muzikanten. Maar vanavond is het genieten en een feest van herkenning en terugzien van lieve mensen uit de muziekwereld. Elly en Rikkert zijn er en Kees Kraaijenoord en Ralph van Manen en Talitha Nawijn en nog zo’n 50 man min of meer bekenden zijn er. We kletsen wat en vragen hoe het er mee is in de winkel of in het artiestenwereldje of in de muziekbranche. Ja, ’t is niet meer wat het geweest is, het is echt moeilijk om je hoofd boven water te houden, maar we zijn er allemaal nog. En ze treden allemaal in die kleine intieme sfeer op. Elly met een nieuw liedje van haar nieuwe solo-cd, maar ook met ‘weet je dat je een parel bent, een parel in Gods hand’ Kees en Ralph zingen samen oude nummers, maar ook nieuwe. Ralph raakt me zoals altijd met zijn eerlijkheid en ik heb een brok in mijn keel als hij een nummer zingt waarin hij zich afvraagt hoe het zal zijn als het leven door ziekte op zijn eind loopt. ‘Zul je naast me staan, als het te zwaar wordt...’ We zijn er allemaal stil van. We vragen ons namelijk allemaal af hoe het met ons zou zijn als we doodziek 20 uur per dag op bed zouden liggen net als Jan die hier met de ambulance naar toe is gebracht, en op een bed met zuurstof in ons midden ligt. Jan de altijd actieve, onvermoeibare Jan die jarenlang de stad Zwolle maakte tot hart van de gospelmuziek, maar vooral van het evangelie. Jan, de vrolijke, niet te stoppen Jan, met een hart van goud en een heerlijke humor. Jan die net als wij in Gouda een geweldig team vrijwilligers op de been wist te krijgen. Maar vooral Jan die standvastig, onbeweeglijk, altijd overvloedig was in het werk des Heeren, omdat hij wist dat zijn arbeid niet voor niks was. En nu? Jan ligt op bed en menselijkerwijs zal zijn leven niet lang meer duren. Hij is al lang ziek. Hij is ook een aantal jaren wonderlijk voor een periode genezen en ging van het verpleeghuis weer aan het werk als vertegenwoordiger in de gospelmuziek. Maar de ziekte kwam weer terug en daar ligt hij nu. Lieve mensen hebben deze surprise party voor hem bedacht. We hebben allebei tranen in de ogen als we elkaar weer zien. We willen allebei veel zeggen, maar ongezegd begrijpen we elkaar. We zijn uit hetzelfde hout gesneden. Ondanks het feit dat het leven soms oneerlijk en zwaar is en we van een heleboel dingen niks begrijpen, ondanks dat blijft Gods trouw dezelfde. Kees, maar ook Jan haalt romeinen 8 aan. Geen veroordeling voor degenen die in Christus Jezus zijn, zo begint het, dat staat vast. Maar dat wil niet zeggen dat het eenvoudig is in het leven en toch, en toch...., niets kan en zal ons van Hem scheiden, zelfs ziekte niet en zelfs de dood niet.
Het leven vind ik soms echt k..... , maar ik ben zo blij dat ik God ken en dat ik zulke geweldige broertjes en zusje heb die allemaal dezelfde Hemelse Vader hebben.
Hand in hand zingen we met elkaar het lied van Russ Taff ‘You're my brother, you’re my sister, so take me by the hand, together we will work untill He comes, ‘

Jan zelf getuigt ervan en bidt met ons allemaal. Hij wil ons Zijn zegen meegeven en tegelijkertijd is hij ons tot zegen. Om zijn bed heen zingen we nog samen ‘Dat ’s Heeren zegen op u daal, zijn gunst uit Sion u bestraal’
We zijn allemaal onder de indruk, ook van Jan zijn getuigenis en van zijn vrouw Jeanet. En ja, we maken ook als vanouds gezellige grappen met elkaar.
Mijn hoofd zit nog wel een tijdje vol met alles wat ik vanavond heb gehoord, gezien en beleefd. Er zijn geen makkelijke antwoorden op moeilijke levensvragen, maar ik ben blij met al die bijzondere parels in Gods hand en het feit dat de Vader ons allemaal kent.