Flevo Festival

Ik zit weer in een lege trein. Ditmaal niet omdat het laat is, maar omdat het heel vroeg is op zaterdagmorgen. Ik ben onderweg naar het Flevofestival. Na meer dan 25 jaar heb ik voor het eerst geen stand meer op Flevo. Het voelt echt verschrikkelijk dubbel. Toen het donderdag zo snikheet was, was ik dolblij niet op dat moment aan het sjouwen en inrichten te zijn met een team klamme, zweterige mensen die maar moeilijk vooruit te branden zijn met dat weer. Nog blijer was ik toen het weeralarm kwam. Ben ooit bij het opbouwen getuige geweest van een vreselijke storm die zonder pardon de grote tent naast ons oppakte en 100 meter verderop bovenop een andere tent smeet. En ik bedoel geen slaaptentje, maar een stevige grote tent waar wij ook onze winkel net in uitgeladen hadden. Ik stond echt doodsangsten uit voor mij en mijn team. Nog vééél blijer was ik dat ik in m’n eigen bed lag toen ik vnnacht een smsje van annemijn kreeg dat ze het koud had en of ik een fleecedeken mee wilde nemen. Ik voel meteen weer die vreselijke klamme kou aan mijn lijf. Sorry, maar mijn lijf houdt absoluut niet van kamperen. Het kreunt, geeft pijn af, is stijf en star en.... nou ja, kortgezegd ’t is vreselijk met mij en kamperen. Omdat ik zoveel van Flevo hou heb ik het al die jaren gedaan. En dat is het nou net, ik hou zo van het Flevofestival. En die nachtelijke herrie vind ik gewoon gezellig. Om heel eerlijk te zijn: IK MIS HET VERSCHRIKKELIJK!! Die gezellige gekte met vrolijke mensen waar je met zn duizenden plezier hebt maar ook in verwondering kunt komen van wat de Lieve Heer allemaal doet.Muziek, theater, verhalen en alles door elkaar. Volgens mij ziet de hemel er zo uit, maar dan zonder kamperen en slappgebrek en met goeie douches en wc’s.
Het valt niet mee om een festival als Flevo te organiseren in deze tijd. Flevo kan maar nauwelijks zijn hoofd boven waterhouden. Het kost veel, aan alle kanten. Veel geld, veel doorzettingsvermogen, veel visie en vooral veel passie. Het laatste jaar bleef het tot het laatst spannend of het allemaal wel kon doorgaan.
Ik ben benieuwd wat ik straks tegenom. Ik zie wel erg op tegen al die vragen waarom ik dit jaar niet met een stand ben. Maar verder heb ik zin om bijvoorbeeld de vrolijke ploeg van Christafari weer te zien optreden en ze een stevige rasta hug te geven. Zin om die hele gekke band van Newworldson te zien optreden. Ook zin om zoon Rik te zien met hun Worshiplab en vooral veel mensen te spreken di e ik eenmaal per jaar op Flevo spreek.
En ik blijf een nachtje slapen. K weet nog niet in welke tent en op welk matje. Jammer voor mn lijf, maar ik neem toich het risico. Weet ik weer waarom ik niet naar Flevo ga. Mar ik wil persé naar de Outburst, Die geweldige openluchtdienst op zondagmorgen. Ik heb in de afgelopen jaren hele bijzonbdere diensten meegemaakt op Flevo die ik nooit meer zal vergeten. Diensten met 10.000 jongeren waar je de aanwezigheid van Gods Geest bijna kon pakken. Zoon Rik heeft mee mogen denken en werken aan deze Outburst en dat maakt nog meer dat ik het niet wil missen.
Wie weet ben ik volgend jaar weer een heel weekend bij Flevo. Als mijn lijf meer zin heeft, als er een enthousiaste groep mensen is om mee te helpen en als het financieel haalbaar is. En nou maar hopen dat Flevo er volgend jaar ook nog is.