Uit de oude doos: Bevrijdingsdag 2003

Het is alweer 6 jaar geleden dat ik op 5 mei de onderstaande column schreef voor het Samma Nieuws.

5 mei 2003:
Vandaag is het 5 mei. Bevrijdingsdag. Een gedenkdag. Voor mij een heleboel om te gedenken. Het is vandaag precies 2 jaar geleden dat ik na 36 jaar (!) gestopt ben met roken. Op zich een hele bevrijding en zelfs na het afgelopen moeilijke jaar van mijn scheiding ben ik niet meer gaan roken (wel gaan eten…..)
Natuurlijk heb ik de afgelopen dagen gedacht aan de vrijheid die 65 jaar geleden werd bevochten en na vijf vreselijke jaren ook werd verkregen. De afgelopen maanden hebben we er hier thuis wel vaker over gediscussieerd met elkaar in verband met de oorlog in Irak. De pacifist onder ons was hoe dan ook tegen een oorlog en vond dat je dat als christen niet kunt maken. Zijn argumenten zijn absoluut erg sterk. Bovendien zijn de motieven van de z.g. ‘bevrijders’ ook niet altijd even duidelijk. Zelf ben ik er niet uitgekomen wat ik er van vind. Want ja, je zal maar in Irak wonen en onderdrukt worden, dan zou ik toch echt heel blij zijn als er een bevrijder op de proppen kwam. Wat zou Jezus doen?Hij veegde het tempelplein schoon,maar bemoeide zich niet met de Romeinse onderdrukkers van die tijd, tot groot verdriet van zijn volgelingen. Ik weet het niet, maar ik ben wel blij dat ik in een vrij Nederland woon. Hoewel, hoe vrij zijn we eigenlijk met z’n allen?? Mensen zitten meer dan ooit gevangen in van alles en nog wat. Depressie, zelfmoord, drank, drugs, sex, eenzaamheid en noem het maar op. We hebben aan alle kanten onze Nederlandse maatschappij volgepompt met regels en voorschriften, wetten en vergunningen. Je mag echt niet zomaar in dit vrije Nederland wonen. Is dat vrijheid?
Het is vandaag ook 15 jaar geleden dat mijn vader werd begraven in 1988.Ik zal die zonnige dag niet gauw meer vergeten. Hoe we door het centrum van Bodegraven liepen met een hele lange stoet mensen. De vlaggen hingen uit en ’t was feestelijk. Voor pappa was het ook feest, hij was bij Jezus, waar hij altijd al wilde zijn. Hij was bevrijd van de zorgen, het harde werken en de lichamelijke kwalen die daaruit voortkwamen. Maar ja, als ik zijn lachende gezicht zie op de foto in mijn halletje, dan mis ik hem nog steeds. Ik heb veel van hem meegekregen: m’n enthousiasme, m’n evangelisatiehart, m’n liefde voor de Heer en voor mensen en het altijd en overal weer nieuwe mogelijkheden zien.
Ik zou nog zo graag eens even lekker met hem bomen over alle dingen die ik meemaak en waarvan ik zeker weet dat hij er vast wel een paar wijze dingen over te zeggen had. ‘k Moet het allemaal maar opsparen tot ik ook bij Hem ben. Wat mij betreft duurt dat nog een tijdje. Hoewel…., als Hij vandaag nou eens terugkwam? Dat zou pas een bevrijding zijn……

Een jaar geleden wist ik nog absoluut niet wat me boven het hoofd hing. Nu ik zo langzamerhand weer tot rust kom, kan ik ook terugkijken en gedenken. Ik heb de laatste maanden vaak psalm 118 gelezen. Het is echt mijn psalm geworden. In vers 5 staat: “Toen ik het heel erg moeilijk had, heb ik de Here aangeroepen. Hij heeft mij antwoord gegeven en mij bevrijd. Ik kon het allemaal weer aan.”Hij heeft mij bevrijd, niet alleen toen ik voor Hem koos, maar Hij bevrijd mij ook in mijn moeilijkeden. In vers 14 staat: “De Here is mijn kracht en ik zing een loflied voor Hem. Hij heeft mij bevrijd.” In vers 17 staat: “Ik kom niet om in de strijd, maar zal overleven en iedereen vertellen wat de Here heeft gedaan.”
Wat mij betreft ga ik de vlag uitsteken! In mijn hart,in mijn huis, in de stad en in het land.
5 mei 2003.