Gods stem verstaan op de fiets?!

Vanavond op weg naar de huiskring. Voor mij de eerste van dit seizoen. Ik heb er zin in! We hebben zo’n heerlijk stelletje ongeregeld, enthousiaste, vrolijke, serieuze, drukke praters. We hebben echt de eeuwigheid nodig om nog niet uitgepraat te raken met elkaar!
Het schemert en het miezert als ik op de fiets stap. De herfst is al aardig zichtbaar. Ik zet mijn dynamo aan om wat meer licht op de weg te hebben. Het enige resultaat is een hevige piep, zodat ik dan misschien niet zichtbaar ben, maar wel hoorbaar. Geen probleem, vorige week hielp het ook als ik er voorzichtig tegenaan schopte. Dit keer kan ik blijven schoppen (en dat doe ik ook), maar eenmaal op het juiste adres aangekomen had ik mijn licht nog steeds niet laten schijnen. Nou ben ik vreselijk keurig en wil ik voor mijn eigen veiligheid nooit rijden zonder licht, dus ik maak me al een beetje zorgen om de terugweg.
De kring is zoals altijd levendig en krachtig. We hebben het over David en de zalving door Samuel. Samuel die een leugentje om bestwil mocht vertellen van God zelf nota bene toen hij naar het gezin van David ging om een koning te zalven. Interessant nietwaar, dat God zegt dat je de hele waarheid niet moet vertellen. Voor ons stof tot praten genoeg. Zeker als we ons afvragen hoe dat nou ging bij Samuel en bij de profeten als ´God tot ze sprak´. Vooral in het Oude Testament staat het er zo direct: “En God zei tegen….” Dan weet je ook meteen waar je aan toe bent. We hebben een stevig gesprek over Gods stem verstaan. Is hij er al bij het tandenpoetsen ’s morgens, spreekt Hij van buitenaf of van binnenuit omdat de Geest nu eenmaal in ons woont. De ene mens moet/wil maanden bidden voor God antwoord geeft en de ander handelt gewoon en weet dat het goed is. We gaan alle kanten op en moeten ook echt concluderen dat er geen pasklare antwoorden zijn voor het spreken van God, maar dat God ons persoonlijk leidt en het bij iedereen verschillend is. We delen een aantal ‘gewone’ voorbeelden van waar we de leiding van de Heer en dus Zijn stem hebben gehoord. Verder zijn we ook soms hartstikke nuchter en vertrouwen er op dat Hij het willen en het handelen in ons werkt. We hebben het ook nog over gebedsverhoring. Het is niet te doen om zo’n levendig gesprek in een paar woorden in een blogje neer te schrijven, maar deze kringavond was weer heerlijk!! Het scherpt ons aan elkaar. Ik heb nu al zin in de rest van dit seizoen als we het over David gaan hebben. En je moest eens weten wat een anti-kringen-mens ik ben geweest!!
Als ik uiteindelijk naar huis ga bedenk ik me dat ik nog een probleem heb met mijn fietslamp. Anja, onze gastvrouw, geeft me het advies om een heel zielig gezicht te trekken als ik de politie tegen kom. Ik grap tegen haar of dat dan een leugentje om bestwil is? Wie weet! Nou ja, zeg ik, ik kan er natuurlijk ook voor bidden en vragen of Hij antwoord geeft. We lachen er hartelijk om!
Ik rij weg en de dynamo piept nog steeds. Ik probeer wederom met mijn schoen de dynamo dichter op het wiel te krijgen maar het helpt niet. Eenmaal op het fietspad voel ik me toch niet zo happy, eigenlijk is het helemaal tegen mijn principes om zonder verlichting te rijden, maar ja, lopen is me veel te ver. Ik geeft nog een schop tegen de dynamo, maar geen resultaat. Zonder er bij na te denken doe ik wat ik altijd doe en zeg: “Ach toe Heer, doe is wat” en buig me voorover om een tik op de lamp te geven. Direct floept de lamp aan!!! Ik schiet ter plekke in een enorme lachstuip, wat bijna weer een ander gevaar oplevert omdat ik begin te slingeren.
De hele rest van de terugweg fiets ik glimlachend naar huis. Ik hou zo van die grapjes van de Lieve Heer.

Ach, zullen sommige mensen zeggen, gewoon toeval. Anderen zullen zeggen, maar dat is toch volkomen normaal dat God dat doet? Ik vind het geen toeval en ik vind het zeker niet normaal. Ik blijf het een wonder vinden, dat God naar gewone mensen omziet en zelfs grapjes met ze uithaalt.
Morgen breng ik de fiets naar de fietsenmaker.