Mij hoor je niet klagen

Het is al even geleden dat ik een blogje heb geschreven. Niet dat er niks gebeurt bij Samma, integendeel. Er gebeurt vreselijk veel. Zoveel dat ik niet eens de tijd heb om er even over na te denken. Neem nou gisteren. Nog voor half elf had ik gehoord dat iemand die ik ken in de gevangenis zit. Daarna belt iemand om te vertellen dat een vrouw van mijn leeftijd gisteren is overleden. We hadden zo gehoopt dat ze beter zou worden, maar helaas. Tijdens dat telefoontje komt er een andere vrouw binnen. Ik ben heel blij dat ik haar zie. Het is alweer een tijd geleden dat ze voor het laatst binnenkwam. Ze is ook erg ziek geweest en heeft chemokuren gehad. Gelukkig lijkt het goed met haar te gaan. Tussen dat alles door hoor ik het nieuws van een jonge vrouw die weer een foute kant is opgegaan en de oplossing in drugs zoekt. De wanhoop van haarzelf en de hele familie om haar heen maakt ook mij bedrukt. Het is dan nog maar 10:30 uur ’s morgens.
Toch heb ik niks te klagen.
Dat deed ik wel de afgelopen weken. Ik zat door allerlei omstandigheden weer bijna helemaal zonder medewerkers. In eerste instantie leken er, ondanks de oproepen nauwelijks nieuwe mensen te komen. Ik kreeg het er helemaal benauwd van. Maar geloof het of niet, we zijn weer bijna helemaal rond en zoals ik in een vorig blogje al schreef is het weer van volkomen onverwachte hoek gekomen. We zijn héél blij dat we sinds deze week weer een fulltime kracht hebben aangenomen. Het duurt nog even voor hij komt, maar we zijn er superenthousiast over!! Het is een hij en verder zullen we hem later wel voorstellen. Maar ik kan je vertellen dat wij er heel erg verschrikkelijk blij mee zijn en ik wel durf te zeggen dat het boven bidden en bedenken is.
Wat ik verder heel erg leuk vind is dat we ook aan de vrijwilligerskant weer hele mooie mensen erbij hebben. Eerst kwam Anja van Eijk me vertellen dat ze de donderdag voor Samma had. Regelmatig nhad ik de laatste jaren grapjes met haar gemaakt dat ze maar bij Samma moest komen werken. Ze deed al mee in enthousiaste losse organisatieklussen. Nu kwam er onverwacht ruimte in haar schema en zit ze nu al weer een paar weken op de donderdag bij Samma. En zo is er Nancy. Nancy is alleenstaande moeder van 2 kinderen. Ze mag in het kader van reintegratie een aantal maanden bij Samma werken. Vier dagen tijdens schooltijden, we zijn er superblij mee. Dan hebben we nog Annelies een jonge meid die bij ons stage mag lopen om werkervaring op te doen en in plaats van beperkingen haar mogelijkheden mag ontdekken. Leuk. Het bleek dat iedereen Annelies al kende en iedereen er enthousiast over is dat ze bij Samma mag werken. Echt leuk!!
Dan hebben we nog onze Birmese dames Paw en Thwe Thwe. Ze moeten inburgeren en daarvoor ook stage lopen. Kleine, dappere en hardwerkende vrouwen. Met een heel verhaal die in een totaal ander land en cultuur hun plekje mogen vinden. Best gaaf om bij Samma hen een stukje op weg te kunnen helpen. Volgende week komt Cidonia er dan nog bij. Zij komt uit Indonesie en moet ook inburgeren en dus stage lopen. We zijn inmiddels ontdekt door de inburgeraars. Als we zouden willen hadden we er denk ik binnen de kortste keren nog een heleboel bij, maar dat is natuurlijk ook niet de bedoeling.
Daarnaast zijn vertrouwde vrijwilligers er natuurlijk nog steeds zoals Annelies, Stieneke, Els, Janny, Petra, Jaap,Byron, Johan, Dimitri en Tobias.
Gaaf toch, mij hoor je dus niet klagen. Nou ja, een heel klein beetje dan. De zaterdag is nog net niet helemaal rond. Daar zoeken we nog een snelle, goeie vrijwilliger voor. Eentje hebben we er al, dat is Hilde Buys. Ze komt eenmaal per 2 weken helemaal uit Bergen op Zoom om Samma te helpen!!
Als jullie kunnen en willen zou het heel mooi zijn als jullie af en toe eens een gebedje omhoog laten gaan voor al deze bijzondere mensen. Samma is meer dan een winkel, dat blijkt zeker ook uit de mensen waar we mee werken.