Koningskind

Ik moet een stukje schrijven over het thema van de komende weken bij Samma: ‘Je bent en blijft een Koningskind’. Door allerlei omstandigheden voel ik me in het geheel geen Koningskind op dit moment. Ik besluit toch maar naar de lunchroom van V&D te gaan. ’t Is er vol en ik moet eindeloos wachten bij het afrekenen, dus mijn warme kaasbroodje is al koud voor ik ga zitten. Tijdens het wachten voor de kassa zie ik de oranjeversieringen. Hoeden, vlaggen, wimpels en kronen. Oké misschien helpen die om het ‘Koningsgevoel’ te versterken. En ja, als ik eindelijk zit, borrelt er wat naar boven. Dus gauw de mini laptop uit de tas en aangedaan. Hij laat even iets op het scherm zien om daarna direct weg te vallen. Niet opgeladen, stekker vergeten in het stopcontact te doen. Dan maar weer terug. Het (oranje)zonnetje dat voorspelt was blijkt er ook niet te zijn, ’t is zelfs koud vandaag. Nogmaals, niet het moment om je een Koningskind te voelen. Zou Willem Alexander dat nou ook hebben? Bijvoorbeeld als hij een nacht slecht geslapen heeft of als hij – wie zal het zeggen – ruzie met zijn vrouw heeft gemaakt, of als er weer allerlei mensen commentaar op hem en zijn familie hebben? Of gewoon als hij op de WC zit en ’t wil niet lukken….
Deze week heb ik er moeite mee dat ik een Koningskind ben. Ik zou het liefst eens even heel stevig te keer willen gaan en hier en daar wat mensen flink de waarheid willen zeggen en dan vooral niet naar mezelf kijken. Maar ja, adeldom verplicht. Het was niet voor niets dat ik juist deze week 2 preken, o.a. van Willem Ouweneel hoorde over mijn positie in Christus. Ik ben een kind van God en dus een Koningskind, ik ben Heilig in Christus. Wandel dan waardig de roeping waarmede Gij geroepen zijt…. Ik ben een Koningskind, wat een ander er ook van vindt……
De afgelopen week hebben Jan en ik twee grote tronen gebouwd en die in de etalage gezet. We vinden ze zelf uitermate goed geslaagd, maar dat mag je zelf komen bekijken. Toen we er mee bezig waren in het kantoor kwam er regelmatig iemand binnenlopen. We nodigden die mensen uit om op de troon te gaan zitten en zeiden dat we die speciaal voor hem of haar ontworpen hadden. Het is grappig om te zien hoe deze mensen direct hun houding veranderden en min of meer overdreven koninklijk neerstreken op de troon en hun meest Koninklijke gezicht opzetten.
Leef Koninklijk is de titel van een prachtig boek van Willem Koornstra. En eigenlijk gaat dat ook vanzelf als je je blik houdt op de grote Koning en Zijn troon. Om je daarbij te helpen krijg je de komende weken van ons een klein kroontje. We hopen dat je telkens als je hem ziet, wordt herinnerd aan je Koninklijke positie.
Nu ik dit zo schrijf moet ik ook denken aan onze Koninklijke broertjes en zusjes in Noord Korea. Wat moet het voor hen moeilijk zijn om zich een Koningskind te weten als je dag in dag uit onderdrukt wordt. Misschien moet je ook maar aan hen denken als je dat gekke kroontje van Samma ziet. Dat ze zich ergens op één of andere manier ook deze week mogen herinneren dat ze koningskinderen zijn.